فرحناز خادم فسقندیس - دانشجوی دکترای طراحی شهری
آرش ثقفی اصل - استادیار شهرسازی، گروه شهرسازی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران

آموزش معماری و شهرسازی در طول روند تغییراتش دغده های مختلفی داشته که از آغاز آموزش آکادمیک تاکنون، بعضی ازآنها را همواره با خود همراه داشته است. در سال های اخیر در بحث محتوا و سازماندهی آموزش معماری و شهرسازی تحقیق های بسیاری صورت گرفته است. در مقاله حاضر سعی شده است با بیان روش ها و بررسی نحوه آموزش دروس معماری و شهرسازی از گذشته تا به امروز گامی در رفع مشکلاتی که مربی با آن مواجه اس برداریم. با بررسی مسایلی از جمله: دروس اصلی این رشته ها، برای آموزش چه فاکتورهایی باید پیش از شروع کلاس بررسی شود، روش ها و نحوه آموزش در این دروس باید به چه صورت باشد، چه عواملی در فرآیند اموزش بر بازدهی که همان یادگیری دانشجو می باشد موثر است، در خلال تحقیق با مشاهده و گردآوری نظرسنجی های به عمل آمده، با سه سطح از سابقه آموزش در معماری و شهرسازی به بیان نظرات دانشجویان و اساتیدان رشته معماری و شهرسازی پرداخته و با معرفی روش های آموزش دروس معماری و شهرسازی که در سال های اخیر از سوی محققانن مورد بررسی قرار گرفته، به راه کارهایی جهت بهبود آموزش در دروس اصلی اشاره خواهد شد. در این مقاله از پژوهشی پیمایشی بهره جسته ایم که برای گردآوری اطلاعات از روش مشاهده، مطالعه کتابخانه ای و پرسشنامه(که نتیجه گیری حاصل از پاسخ های دریافتی در بطن مقاله ارایه گشته است) استفاده شده و با رویکرد نظریه زمینه ای به تحلیل کیفی اطلاعات پرداختیم.نتایج بررسی نشان میدهد که یکی از عوامل و روش های موفقیت در دروس معماری و شهرسازی ، ممارست در انجام تمرین ها و مطالعه مازاد در این زمینه است، که استادان میتوانند با استفاده از روش های آموزش متفاوت باعث ایجاد انگیزه برای دانشجویان شوند.

آموزش آکادمیک، دروس معماری و شهرسازی، مطالعه ازاد، ممارست در انجام تمرین ها