پروانه کرمی - کارشناسی ارشد طراحی شهری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد همدان،
کیانوش ذاکرحقیقی - دانشیار گروه شهرسازی،دانشکده هنر و معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد همدان
آیدا اسماعیل زاده سیلابی - دکترای طراحی شهری، دانشکده هنر و معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد همدان.

امروزه پارک ها و به خصوص بوستان های محلی، زمینه ساز آغاز، تحکیم و استمرار روابط دوستی و همسایگی بین افراد محل هستند. این مکان ها می توانند با تقویت روحیه شهروندی و ایجاد اجتماعات و گروه های غیر رسمی مردمی به مشارکت شهروندان در فعالیت های اجتماعی کمک کنند. کامیونیتی گاردن یا همان باغچه ی اجتماعی در واقع نمونه ای کامل از یک فضای سبز حاصل از مشارکت محلی و یک استراتژی تغییرات زیست محیطی بالقوه و مفید است که سبب ترویج شیوه زندگی سالم و فعال می شود. این تحقیق به دنبال راهی برای تقویت و سلامت محلات و بهبود روابط ساکنین با افزایش مشارکت کودکان از طریق فضاهای سبز کوچک و محلی است که به عنوان هدف اصلی تحقیق مورد توجه قرار می گیرد. فضاهای سبز محلی در برآورده ساختن نیازهای اجتماعی و فردی ساکنان محله، نقش منحصر به فردی دارند. این فضاها بخش عمده ای از زمان و محیط زندگی روزمره ساکنان از جمله کودکان را به خود اختصاص می دهند و از دیدگاه مهندسی عوامل انسانی، ارتقای کیفیت این فضاها می تواند در سلامت و رشد قوای جسمی، تقویت تعاملات اجتماعی و همبستگی گروهی و حتی آموزش و رشد خلاقیت کودکان موثر باشد. پژوهش حاضر براساس روش توصیفی- تحلیلی می باشد که در واقع وضعیت موجود را بررسی و مورد ارزیابی قرار می دهد. سپس با مطالعه ی مقالات و بررسی تحقیقات انجام شده شاخص های مرتبط در تحقیق، مبانی نظری و تیوریک جمع آوری و پرسشنامه ای مخصوص جامعه ی هدف (کودکان) تنظیم گردید. با بررسی مطالب به دست آمده از سوی کودکان و تحلیل محتوای نظرات آن ها در راستای تعریف و توصیف فضای سبز شاخص های طراحی در فضای سبز در این پژوهش معرفی شد.

فضای سبز، فضای سبز محلی، مشارکت اجتماعی، تعاملات اجتماعی، کودکان