اصول طراحی شهری در عرصه رودخانه های شهری با رویکرد توسعه پایدار

توسعه فضاهای شهری در عصر حاضر بدون شناخت کافی از ویژگی رودخانه های شهری و بهره گیری از پتانسیل های آنها، مشکلات عدیده ای را برای شهرها به همراه داشته است.متاسفانه در اغلب شهرهای ایران بطور شایسته به این عامل توجه کافی نشده و عرصه رودخانه ها با پتانسیل های بالا برای کاربری های متناسب با بافت مجاور، بدون استفاده مانده است و لذا ضرورت توجه به ارتباط و توازن میان محیط طبیعی و محیط انسان ساخت بیش از پیش احساس می گردد .در بسیارى از کلانشهرهاى دنیا رقابت ویژهای در جهت ارتقاى کیفیت کالبدى و معنایى منظر شهرى وجود ارد د تا بتوانند جایگاه خودرا درسطح جهانى تثبیت کرده یا ارتقا دهند.یکی از راه های برون رفت از این وضعیت کنونی توجه کافی به اصول شهری طراحی پایدار و دخالت دادن آن در طراحی های محوطه های کناره های رودخانه هاست.توسعه پایدار بعنوان رهنمونی برای مدیریت کلیه منابع قلمداد می شود تا به طریقی که بتوان نیازهای اقتصادی و اجتماعی رابرآورده ساخت.بنابراین بهبودکیفیت شهری و محیطی رودخانه ها برای جهت نیل به اهداف توسعه پایدار وگردشگری می باشد.پژوهش حاضر با بررسی ادبیات موضوع رودخانه های شهری، راهکارهایی برای رسیدن به الگوهای طراحی شهری در برخورد با رودخانه های شهری و پیوند آن با محیط مصنوع دست ساز بشر در مقیاس خرد و بصورت کل در بافت شهری و تبدیل آنها به یکی از مراکز پویا و زنده شهری ارایه شود .روش توصیفی تحلیلی و داده ها و اطلاعات و تحلیل اطلاعات به شیوه کتابخانه ای واسنادی گردآوری شده است .

Keywords:

طراحی شهری , اکولوژیک , توسعه پایدار , رودخانه های شهری