بررسی تاثیرات الگو سازی معماری همساز بر اقلیم درارتقا کیفیت مجتمع های مسکونی

مسکن مکانی است برای زندگی روزمره و از این روست که جهان در این مسکن به سادگی به انسان عرضه میشودو همچون تکیه گاهی به پشتیبانی ما می نشیند. این پژوهش با روش توصیفی تحلیلی وبااستفاده از مطالعات کتابخانه ای به بررسی راهکارهای طراحی مجتمع های مسکونی در شهر تهران پرداخته ویافته ها نشان از آن دارد که لزوم طراحی وساخت مجتمع مسکونی همگام با معماری بومی باایجاد اصول همساز با اقلیم باعث تعلق خاطر و حس مشارکت ساکنان و تعامل بیشتر میان آنان تاثیر گذار است و این در حالی است که مادر کلان شهر تهران شاهد فرایند های معنادار وکنش های اجتماعی متفاوت در بافت مسکونی وشکل گیری مجتمع های مسکونی جدید هستیم به طوری که هر کس با هر رنگ ولعاب بدون توجه به اصول وظوابط با سلیقه کارفرمایان با مد روز همگام است و معضل اقتشاش فعلی در معماری ابنیه شهری ما را رقم زده است. در حالی ما به جای دور انداختن اصول معماری بومی می توانیم پلی میان معماری امروز و معماری گذشته ایجاد کنیم نه اینکه بدون توجه به اصول اقلیمی و معماری خودی... ساز معماری بیگانه را با اصول نادرست و با صدای گوش خراش حرج ومرج در بستر طراحی نماهای شهری بنوازیم.

Keywords:

مسکن , مجتمع های مسکونی , همساز با اقلیم , معماری پایداری