منیژه رفیعی

Sustainability برای اولین بار در کمیسیون جهانی محیط زیست و توسعه سازمان ملل به این صورت تعریف شد: توسعه مستلزم پاسخگویی به نیازهای امروز بشر بدون ایجاد اخلال در توانایی نسل های آینده برای رفع نیازهای خود است بهره برداری از مواد و منابع طبیعی در فرایندهای تولید و مصرف، پیامدهای محیط زیستی، اقتصادی و اجتماعی زیادی دارد که فراتر از هر چیز مرزها و نسل های آینده را تحت تاثیر قرار می دهد. نرخ استخراج و تخریب منابع طبیعی غیر قابل تجدید و احیاء نگران کننده است. فشارهای محیطی مرتبط با استخراج، فرآوری یا پردازش، حمل و نقل، استفاده و دفع مواد بر کیفیت محیط زیست (مانند هوا، آب و هوا، آب، خاک، تنوع زیستی، چشم انداز) و اکوسیستم محلی، منطقه ای و سلامت انسان تاثیرگذار است. صنعت ساخت و ساز یکی از بزرگترین بهره برداران منابع طبیعی به شمار می رود، مواد استخراج شده از منابع طبیعی که در ساختمان ها مورد استفاده قرار می گیرند غالبا غیر قابل تجدید و احیاء هستند, از این رو انتخاب و استفاده از مصالح ساختمانی پایدار اهمیت می یابد. تحقیق و توسعه در زمینه شناخت ویژگیهای پایداری مصالح و از سوی دیگر چشم انداز تحقیق، طراحی و شناخت فرآیند فرآوری مواد خام تا دستیابی به مصالح پایدار و مرحلهء بعد از مصرف آنها با توجه به پتانسیل های منطقه ای, فرهنگی, اجتماعی و اقتصادی است. طراحی مصالح پایدار در عصرحاضر به عنوان یکی از گزاره های امیدوارکننده در توسعه جنبش پایداری پذیرفته شده است.

فرآوری مواد، مصالح ساختمانی پایدار، توسعه پایدار