شکیبا عنایتی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد بوشهر

انسان امروزی همواره با غم و اندوه یا شادی فراوان مواجه است. مجموع این احساسات ناپایدار به نوبه خود تاثیر نامطلوبی روی فرد یا گروه بزرگی از افراد جامعه می گذارد، در حالی که روی آوردن به معنویت به عنوان عاملی برای کنترل و مهار این نوسان ها حایز اهمیت است و نتایج امیدبخشی دارد.توجه به نیازهای معنوی جوامع از اهمیت بالایی برخوردار بوده و در همه ادیان بخصوص در دین اسلام نیز به آن تاکید شده است. که یکی از عوامل مهم و تاثیر گذار بر آن معمار و اندیشه او هست. معماری با ایدیولوژی مردم ارتباط نزدیک دارد و معمار باید بنا و ساختمان را بر اساس تفکرات، باورها و فرهنگ مردم سرزمین بسازد. اما آنچه که امروزه شاهد آن هستیم این است که در معماری توجهی به ایدیولوژی مردم نمی شود . لذا در مقاله حاضر سعی شده است که چگونگی تاثیر بینش هنرمند معمار و اثر معماری بر سلامت معنوی مورد بررسی قرار گیرد. در این پژوهش جمع آوری اطلاعات با روش کتابخانه ای می باشد. بر این اساس پژوهش حاضر به صورت توصیفی- تحلیلی می باشد که اطلاعات آن به صورت اسنادی و کتابخانه ای جمع آوری گردیده است. نتایج تحقیق حاضر بر این مهم استوار است که شکل های هنری و هنرهای تجسمی و ... تنها با دست شکل نمی گیرند، دست نیست که می سازد، انگشت نیست که ابداع هنری دارد، بلکه احساس و روح و فکر آدم است که خلاقیت دارد. دست های هنرمند، ابزار کار برای آن اندیشه و احساس است. معمار باید با عکس العمل آگاهانه یا ناآگاهانه انسان به آنچه خلق می کند، سر و کار داشته باشد. بی هویتی ساختمان ها و معماری بدون ریشه، سبب انواع ناهنجاری های روانی و اجتماعی است. این مساله زنگ خطری برای مسیولان عمران، معماری شهری و دست اندرکاران عرصه ی ساخت و ساز و شهرسازی است.

معماری، سلامت معنوی، اسلامی، هنر، معنویت، نور