زینب خیرخواه - گروه محیط زیست،واحد اهواز-دانشگاه آزاد اسلامی.واحد اهواز.ایران
کتایون ورشوساز - گروه محیط زیست،واحد اهواز-دانشگاه آزاد اسلامی.واحد اهواز.ایران

هدف از ارزیابی ریسک خطوط لوله مذکور با روش شاخص گذاری کنت مولبایر و مدلسازی حوادث و تعیین حریم ایمن با نرم افزار تجزیه و تحلیل خطرات فرآیندی، آنالیز ایمنی، بهداشت و محیط زیست، شناسایی و تحت کنترل در آوردن ریسک تا حد قابل قبول در تمامی مراحل طراحی، اجرا، بهره برداری و تعمیرات و تعیین پیامد های ناشی از آتش سوزی میعانات گازی را در نقاط با ریسک بالا می باشد. جهت ارزیابی ریسک، خط لوله مذکور را به 13 قسمت تقسیم کرده که ریسک نسبی در کیلومتر های 17+39 - 00+00، 53+50 - 17+39، 70 - 53+50، 7+313 - 1+304، 358 - 7+313 و385- 358 در وضعیت نامناسب قرار داشت. سناریوی اثرات آتش سوزی نیز مورد بررسی و شبیه سازی قرار گرفت، که طی آن با توجه به میزان اثرات بر انسان، حریم ایمن جهت آتش فورانی فاصله215متری از طرفین خط لوله به وسعت 270 متر از محل نشتی در فصل زمستان و تا فاصله 180 متری از طرفین به وسعت 220 متری از محل نشتی در تابستان و برای آتش استخری در فاصله 590 متری در فصل تابستان و در فاصله 840 متری از محل نشتی درزمستان و برای آتش ناگهانی در تابستان محدوده 440 الی 650 متر و در زمستان 690 الی 950 متری محدوده نا ایمن در اطراف این خط لوله خواهد بود. بر اساس نتایج به دست آمده طول مسیر شامل سه سطح از ریسک شامل 40 % ریسک بالا و 38 % ریسک متوسط و 22 % ریسک پایین در طول مسیر می باشد. منطقه حفاظت شده نایبند نیز در ارزیابی ریسک انجام شده در محدوده با ریسک بالای خط لوله قرار گرفته است. نتایج مدلسازی نیز نشان می دهد که اثرات ناشی از آتش ناگهانی نسبت به آتش فورانی و استخری بیشتر است، بنابراین اگر بخواهیم هیچ گونه تاثیری از تشعشعات ناشی از حریق بر روی مناطق مسکونی ایجاد نگردد بایستی حریم ایمن این خط لوله در فاصله بیشتر از 690 متری می باشد.

ارزیابی ریسک، خط لوله، شاخص گذاری، کنت مولبایر