ارزیابی کاربری اراضی شهری با استفاده از مدل LQi و تحلیل روابط خاکستری (نمونه موردی: نواحی چهارگانه منطقه دو شهر یزد)

کاربری زمین شهری، جزو مفاهیم پایه و اصلی دانش شهرسازی و در واقع شالوده شکل گیری آن است و به اندازه ای اهمیت دارد که برخی از برنامهریزان شهری در کشورهای پیشرفته آن را مساوی با برنامه ریزی شهری میدانند. دسترسی عادلانه به زمین و استفاده بهینه از آن از مولفه های اساسی در توسعه پایدار است . امروزه مفهوم زمین و فضای شهری به لحاظ طبیعی، کالبدی و هم به لحاظ اقتصادی و اجتماعی تغییر کیفی پیدا کرده است و به تبع آن ابعاد و اهداف کاربری اراضی شهری نیز بسیار غنی و وسیع تر شده است. هدف از پژوهش حاضر شناخت و ارزیابی کاربری اراضی نواحی چهارگانه منطقه دو شهر یزد میباشد. در پژوهش حاضر که از نوع توصیفی- تحلیلی بوده، با استفاده از روش ضریب مکانی LQi به تفاوتهای مکانی کاربریها در نواحی 4 گانه منطقه 2 شهر یزد پرداخته شده و در ادامه وضعیت کاربریهای نواحی با استفاده از روش تحلیل روابط خاکستری مورد ارزیابی قرار گرفته است. ارزیابی کمی وضع موجود سطوح و سرانه های کاربریها در نواحی منطقه دو بر اساس مدل LQi نشان داد که در هر 4 ناحیه منطقه دو ضریب سرانهی کاربریها (جز کاربری مسکونی) پایین تر از یک بوده و با کمبود مواجهه اند. در ادامه نتایج تحلیل روابط خاکستری نشان داد که در بین نواحی چهارگانه ی منطقه دو شهر یزد، ناحیه 2 بیشترین ارزش وزنی را به خود اختصاص داده است و از وضعیت مطلوبتری در زمینه کاربریهای شهری برخوردار میباشد و در مقابل ناحیه 3 کمترین ارزش وزنی را داراست و از نظر کاربریهای شهری از وضعیت مطلوبی برخوردار نیست.

Keywords:

کاربری اراضی , ضریب مکانی , تحلیل روابط خاکستری , یزد