مریم کرامتی - دانشجوی کارشناسی ارشد بازسازی بعد از سانحه دانشگاه آزاد اسلامی واحد پردیس
امیرحسین گرکانی - استادیار گروه معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد پردیس

شهر جدید پردیس به منظور جذب سرریز جمعیت کلان شهر تهران به وجود آمد، با توجه به وجود گسلهای متعدد در نزدیکی این شهر امکان وقوع زلزله های بزرگ در این شهر محتمل است، شبکه ارتباطی شهری از مهمترین شریانهای حیاتی شهرها محسوب میشوند که بعد از زلزله، در عملیات امداد و نجات، تخلیه ی مجروحان و آسیب دیدگان تاثیر بسزایی دارد. مسدود شدن شبکه های ارتباطی و تاخیر در تخلیه جمعیت ساکن باعث افزایش خسارات و زنده به گور شدن هزاران نفر از افراد خواهد شد. یکی از دلایل گسترده شدن ابعاد زلزله عدم امدادرسانی به موقع ناشی از آسیب دیدگی معابر است. در این مقاله آسیبپذیری شبکه معابر فاز یک شهر جدید پردیس بررسی گردید که نتایج بررسی نشان از آسیب پذیری بالای معابردارد، بطوری که در این فاز معابری وجود دارد که بعد از زلزله بصورت 100 درصد مسدود میشوند، همچنین در نواحی یک تا سه نتایج ارزیابی حاکی از آن است که 49/97 درصد معابر با ریسک پذیری با درجه خطرناک است و بعد از ریزش آوار ناشی از زلزله وضعیت بیش از 70 درصد معابر نواحی 1 تا 3 از نظر امدادرسانی بسیار نامناسب است.

آسیب پذیری پس از سانحه، زلزله، مدیریت بحران، ریسک پذیری معابر شهری