نقش زنان در کسب و کارهای روستایی (مطالعه موردی:بخش تیمور آباد)

به طور کلی، یکی از شاخصهای نوسازی اقتصاد ملی و توسعهی اجتماعی، مشارکت زنان و نحوه ی ایفای نقش آنها در ساختارهای اقتصادی است. آنان با درآمدی که به دست می آورند چیزی برای خود پس انداز نمی کنند؛ بلکه همه را صرف خانواده میکنند. بنابراین توانمندسازی زنان نه تنها به نفع زنان بلکه به نفع کل خانواده میباشد. هدف از تحقیق حاضر نقش زنان در کسبوکارهای کوچک روستایی برای ایجاد اشتغال و بهبود اقتصاد روستایی، در روستاهای بخش تیمورآباد واقع در شهرستان هامون میباشد. روش تحقیق توصیفی تحلیلی بوده و اصلیترین روشهای جمعآوری اطلاعات، مشاهده ی مستقیم، مصاحبه با مردم محلی و تکمیل پرسشنامه و مراجعه به مقالات علمی و کارهای پژوهشی مرتبط با این تحقیق بوده است. نتایج نشان میدهد که از بین شاخصهای چهارگانه ی تحقیق (شرایط خانوادگی، شرایط فرهنگی، شرایط اجتماعی فرهنگی و شرایط اقتصادی)، در هر بازه ی سنی یکی از این شاخصها بارزتر میباشد، به طوری که شاخص شرایط خانوادگی در بازه ی سنی 12 تا 51 سال بیشترین تاثیرگذاری و شاخص شرایط فردی نیز در زنان دارای تحصیلات دانشگاهی تاثیرگذارتر بوده است. همچنین شاخص شرایط اجتماعی فرهنگی در زنان متاهل تاثیرگذارتر از زنان مجرد بوده است، که علت آن حمایت و تشویق اعضای خانواده به عنوان مشوق و پیشبرندهی اهداف زنان روستایی در کسب و کارهای کوچک بوده است. از بین شاخصهای مطرح شده، از نظر افراد مورد مطالعه، شاخص اقتصادی به عنوان موتور محرکه ی کسب وکارهای کوچک روستایی محسوب شده است. حمایتهای مراجع مربوطه و اعضای خانواده در پیشبرد این کسب وکارها میتواند به عنوان یک اهرم پیشبرنده عمل کند.