اثر علف کش های جدید و قدیم بر کنترل علف های هرز ارقام پیاز

به منظور بررسی امکان کنترل علف های هرز در ارقام مختلف پیاز خوراکی، پژوهشی به صورت فاکتوریل دو عاملی (عامل اول ارقام پیاز شامل رقم بهبهان، رامهرمز و پریماورا و عامل دوم روش کنترل شامل وجین در تمام مراحل رشد، علف کش گل یا اکسی فلورفن با فرمولاسیون EC 24% به عنوان علف کش جدید و علف کش رونستار یا اگزادیازون با فرمولاسیون EC 25% و مخلوط علف کش های توتریل یا ایوکسینیل با فرمولاسیون EC25.5% و نابواس یا ستوکسیدیم با فرمولاسیون EC12.5% به عنوان علف کش قدیم) در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار انجام گرفت. صفات تعداد علف های هرز 15 روز بعد از سمپاشی و وزن خشک علف های هرز 30 روز بعد از سمپاشی، افزایش درصد وزن متوسط سوخ، افزایش درصد ماده خشک، افزیش اندازه قطر سوخ، افزایش عملکرد و درصد مواد جامد محلول سوخ مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که بین ارقام از نظر میزان کنترل علف های هرز تفاوت آماری مشاهده نشد، ولی بین علف کش ها، علف کش گل بعد از وجین بالاترین درصد کنترل علف هرز را دارا بود. همچنین با مصرف این علف کش، وزن متوسط سوخ و قطر متوسط سوخ پیاز افزایش یافت. بعد از آن، علف کش رونستار بالاترین اثر را دارا بود. روش های کنترل شیمیایی هیچگونه اثری بر صفات کیفی نداشتند.

Keywords:

پیاز خوراکی , عملکرد سوخ , علف کش , وجین دستی