توسعه مدل زمانبندی تولید به مدیریت متمرکز یوتیلیتی در واحدهای آمیخته پیوسته و ناپیوسته

مدلهای زمانبندی تولید در صنایع فرایندی، مدلهایی است که به منظور ارائه تخصیص بهینه فعالیتها به واحدهای فرایندی در طول زمان، توسعه یافته اند. مدلهای زمانبندی عمومًا به منظور بهینه کردن متغیرهای عملکردی واحدهای فرایندی (به خصوص متغیرهای مرتبط با زمان) کاربرد دارند. با این حال می توان از این مدلها به منظور بهینه نمودن جنبه های عملکردی کاربردیتری نیز سود جست. یکی از این جنبه ها استفاده از این نوع مدلها در مدیریت تأمین و مصرف یوتیلیتی ها در واحدهای فرایندی است. این امر پیش از این، به صورت جامع و منسجم، در هیچ یک از مقالات موجود در زمینه زمانبندی تولید در صنایع فرایندی مورد توجه قرار نگرفته است. پژوهش حاضر قصد دارد مسأله" زمان- بندی بهینه تولید درصنایع فرایندی" را تا حد امکان مورد کنکاش قرار داده و مدل زمان-پیوسته ارائه شده در زمینه زمانبندی تولید در واحدهای فرایندی را به نحوی توسعه دهدکه امکان لحاظ کردن دیدگاههای مرتبط با یوتیلیتی واحد را فراهم آورد. مطالعه این مدل در مورد مثالهای متداول مسأله زمانبندی کارایی آن را در زمینه بهینه سازی عملکرد تولید و نیز عرضه و تقاضای یوتیلیتی واحد نشان می دهد.

Keywords:

زمانبندی , فرایندهای پیوسته , فرایندهای ناپیوسته , مدل زمان-پیوسته , مصرف لحظهای یوتیلیتی , تولید لحظه ای یوتیلیتی