بررسی مشکلات حقوقی انتقال تکنولوژی در قراردادهای نفتی ایران

مفهوم انتقال تکنولوژی، از لحاظ فیزیکی شامل انتقال تجهیزات و دانش فنی و از لحاظ حقوقی، واگذاری حقاستفاده از دانش فنی می باشد. برای اینکه انتقال تکنولوژی از لحاظ حقوقی مورد حمایت قرار بگیرد و از ضمانتاجرایی لازم برخوردار شود، باید در قالب یکی از اعمال حقوقی صورت بگیرد که قرارداد یکی از آنها محسوب میشود. انتقال فناوری در انواع قراردادهای نفتی، اهمیت اقتصادی و حقوقی فراوانی برای کشور دارد. از آنجا که ایراندارای منابع سرشاری از نفت گاز می باشد، بنابراین نیازمند سرمایه گذاری و فناوری های پیشرفته ای برای بهرهبرداری از این منابع می باشد. امر انتقال تکنولوژی در این قراردادها از منظر حقوقی کمتر مورد بررسی قرار گرفتهاست. به همین سبب، در این تحقیق به منظور کشف و شناخت انتقال اثربخش تکنولوژی، به بررسی و تحلیلمشکلات حقوقی انتقال تکنولوژی در قراردادهای نفتی و شناخت و بررسی متناسب نبودن قراردادها با امر پیچیدهانتقال و خواسته های انتقال گیرنده و مقایسه قراردادهایی که قابلیت انتقال تکنولوژی دارند، پرداخته می شود.آنچه از این تحقیق حاصل گردیده، اینست که چارچوب حقوقی مبهم و اختلاف در تعاریف و تعیین استانداردها درحقوق مالکیت فکری و عدم نظارت موثر بر انتقال تکنولوژی، و همچنین نبودن قانون جامع در صنعت نفت و گازکشور و فقدان قوانین خاص انتقال تکنولوژی، از عمده مشکلات حقوقی این حوزه می باشد.

Keywords:

تکنولوژی , انتقال تکنولوژی , قراردادهای نفتی , حقوق ایران , مشکلات حقوقی