واکاوی تاثیر درآمدهای نفتی بر اقتصاد کشاورزی ایران (استفاده از رویکرد مدل های پویا)

در این مقاله، به ارزیابی اثر درآمدهای نفتی بر اقتصاد کشاورزی ایران برای دوره زمانی 1393-1360 با استفاده از رهیافت آزمون کرانه هاو الگوی ARDL که توسط پسران و همکاران (2001) ارایه شده است، می پردازد. روابط برآوردی بیانگر تاثیر گذاری مثبت متغیرهای درآمدهای نفتی، حجم تسهیلات اعطایی توسط بانک ها به بخش کشاورزی، نرخ ارز، سرمایه و نیروی کار و رابطه منفی بین تورم و شاخص رشد بخش کشاورزی در اقتصاد ایران می باشد. لذا در این میان سرمایه ناخالص بخش کشاورزی با ضریب 1/95 و حجم تسهیلات اعطایی توسط بانک ها به بخش کشاورزی با ضریب 1/05 بیشترین تاثیر را بر شاخص رشد بخش کشاورزی در بلند مدت داشته است. به گونه ای که در اثر افزایش یک درصدی حجم تسهیلات اعطایی توسط بانکها به بخش کشاورزی، بطور متوسط به میزان 105 درصد بخشکشاورزی رشد می یابد. هم چنین در اثر یک درصد رشد سرمایه ناخالص بخش کشاورزی نیز، این بخش بطور متوسط 195 درصدافزایش خواهد یافت. اما چیزی که نباید از آن غافل شد، وابستگی بخش کشاورزی و کلا اقتصاد ایران به درآمدهای نفتی می باشد، بعبارتی با افزایش درآمدهای نفتی در کشور، بدلیل وابستگی شدید کشور به درآمدهای حاصل از نفت، درآمدهای دولت نیز افزایش می یابد ولی افزایش درآمدهای نفتی عمدتا به خوبی مدیریت نشده و در عوض سرمایه گراری های بلند مدت صرف مخارج کوتاه مدت گشته که نتیجه آن چیزی جز تورم و کاهش رشد بخش کشاورزی نبوده است.

Keywords:

درآمدهای نفتی , رهیافت آزمون کرانه ها , ایران , اقتصاد کشاورزی