بحران ریزگرد از منظر حقوق بین الملل محیط زیست و اقدامات ایران برای مقابله با آن

بحران ریزگردها در دهه اخیر افزایش چشمگیری داشته است از این رو می توان آن را به مثابه تهدیدی بالقوه برای امنیت زیست محیطی و ملی در منطقه تلقی نمود. هر چند طی سال های اخیر این بحران محور مذاکرات و رفت وآمد هیات های کارشناسی قرار گرفته است؛ با این حال بایستی اذعان نمود که این موضوع جزو اولویت کاری دولت های مزبور قرار ندارد. از عمده ترین دلایل این پدیده، علاوه بر عوامل داخلی، می توان از منشاء فرامرزی آلودگی و نقش ضعیف راهبردهای مربوط به تثبیت شنهای روان در کشورهای همسایه و تخریب پوشش گیاهی مناطق مبتلابه نام برد. از همین منظر تحقیق حاضر با روش توصیفی تحلیلی سعی بر این دارد تا ضمن بررسی کلی این بحران، به معرفی عوامل موثر در ایجاد آن و همچنین بحث پیرامون لزوم تحرک مستمر و فراگیر جمهوری اسلامی ایران به منظور ترغیب کشورهای منطقه به همکاری چندجانبه در راستای مقابله عملی با این پدیده از طریق تلاش برای دستیابی به تفاهم جهانی بپردازد که در این میان بهره گیری مطلوب از نهادها، مفاد حقوق بین الملل محیط زیست در قالب کنوانسیون ها و پروتکل های بین المللی، مسیولیت بین المللی دولت، همراه با تداوم مذاکرات ضروری مدنظر خواهد بود.

Keywords:

ریزگرد , آلودگی فرامرزی , همکاری منطقه ای , مسیولیت بین المللی دولت , اسناد بین المللی