نگاهی به مساله حضانت کودکان طلاق از دیدگاه فقهی و حقوقی

خانواده و تکالیف متقابل والدین و فرزندان نسبت به یکدیگر اساس اجتماع و به عقیده جامعه شناسان یکی از عواملایجاد تمدن است. رشد و پرورش افراد در خانواده پایه گذاری شده است و سلامت و سعادت جامعه بشری در گروتربیت صحیح و استواری است که در خانواده پدید می آید. درحقوق ما نیز قانونگذار موادی را به این را امر اختصاصداده است که برخی از این مواد ناظر به وظایف زوجین و برخی دیگر مربوط به دیگر وظایف والدین و رابطه والدین وفرزندان می باشد. متاسفانه افزایش روزافزون عوامل طلاق در جامعه باعث شده است که قوانین فعلی نتواند آن طورکه شایسته است از بروز طلاق در جامعه جلوگیری کرده و از آمار آن بکاهد. یکی از مهمترین وظایفی که میتوانپس از جدایی برای والدین قایل شد؛ حضانت کودکان میباشد. به موجب حکم قانون، کودک تا سن خاصی باید تحتمراقبت مادر باشد و پس از آن پدر اولویت دارد و اگر هیچکدام از پدر و مادر نباشند یا صلاحیت نداشته باشند،خویشان درجه اول و اگر کودک کسی را نداشته باشد دولت باید مراقبت از وی را تقبل کند. از موارد سقوط حضانتعبارتند از: جنون، ازدواج مجدد مادر، کفر، نداشتن صلاحیت اخلاقی، رفتاری و مذهبی، نداشتن سلامت جسمانی.در اینگونه موارد حق حضانت پدر و مادر از بین می رود و کودک به فرد صالح سپرده می شود. شاید بتوان ضمانتاجرای حضانت را مهمترین گفتار دانست زیرا هرچند ممکن است از روی قانون نوشته و باتوجه به هدف قانونگذاربتوان حقوق کودک و والدین را تبیین کرد واقعیت این است که حقوق شناخته شده زمانی به صورت عملی و واقعیاعمال و تامین می شود که قابلیت اجرا و نیز ضمانت اجرای مناسب داشته باشد.

Keywords:

حضانت , طلاق , دیدگاه فقهی و حقوقی