بیوتروریسم ،سلاحی خاموش؛ (نگاه جرم شناسانه به بیوتروریسم در حقوق بین الملل و نظام حقوقی ایران)

تروریسم و اشکال مختلف آن ، به عنوان یک پدیده مجرمانه با رشد قابل توجهی خصوصا در دهه های اخیر توام بوده است ؛ولیکن با وجودتلاش های بین المللی به منظور مبارزه و مقابله با آن، موفقیت چندانی حاصل نشده است . تروریسم اقسام مختلفی دارد ،که یکی از آنها بیوتروریسم است؛ هرچند که تسلیحات بیوتروریستی از گذشته وجود داشته و به کار میرفته است ،اما امروزه با رشد و پیشرفت تکنولوژی، نحوه تولید و کاربرد آنها تغییر یافته است و در طی جنگ جهانی دوم و بعد از آن، تسلیحات بیولوژیکی به عنوان ابزار و وسیله کشتار جمعی توسط قدرت های بزرگی به کار گرفته شده است، لازم به ذکر است که، بر اساس گوارش کار شناسان سازمان بهداشت (W.H.O) در حال حاضر 17 کشور جهان قابلیت تولید چنین موادی را دارند، به همین جهت مخاطرات بیوتروریسم و عواقب خطرناک ناشی از آن در جوامع، به یکی از مفاهیم مهم و البته جدید تبدیل شده است. پژوهش پیش رو با هدف برر سی تهدیدات بیوتروریسم وابعاد مختلف این قضیه خصوصا جنبه ی جرم شناختی آن و با استفاده از روش توصیفی – تحلیلی و گرد آوری اطلاعات به شیوه کتابخانه ای – اسنادی انجام گرفته است و نتایج نشان داده است که در خصوص مقابله با این معضل جهانی، از سوی سازمان و نهادهایبین المللی و همینطور قوانین داخلی کشور ها، تمهیداتی اتخاذ گردیده است و در طی سال های اخیر پروتکل ها و اسناد بین المللی از سوی کشور ها به تصویب رسیده؛ و در قوانین داخلی کشورمان (ایران)، در قانون مجازات اسلامی مصوب 1392/2/1، برای نخستین بار،این پدیده ،جرم انگاری شده و مجازاتی برای آن در نظر گرفته شده است.

Keywords:

تروریسم , بیوتروریسم , جرم شناختی , عوامل بیولوژیک , کنوانسیون خلع سلاح میکروبی