تحلیل کاربرد قاعده وزر در ابواب غیر جزایی فقه امامیه

یکی از جنبه های پرکاربرد علم فقه، قواعد کلی هستند که منشاء احکام جزیی بسیاری میباشند و تحت عنوان قواعد فقهی مورد تحلیل قرار می گیرند. قاعده وزر یکی از قواعد پذیرفته شده در فقه امامیه است که طبق مفاد آن فرد به سبب عملی که از سوی دیگری صادر شده مسیول نمیباشد. این قاعده دارای ریشه عقلی و همچنین قرآنی است.آنچه در این نوشتار مورد بررسی قرار گرفته مصادیق غیر جزایی این قاعده در کتب فقهی امامیه است. نگارش این پایاننامه با شیوه توصیفی- تحلیلی انجام یافته است. پس از بیان سابقه تاریخی قاعده وزر و مستندات فقهی آن، مصادیق قاعده وزر بیان شده و مورد تحلیل قرار گرفته است. در پایان نتیجه پژوهش حاکی از آن است که قاعده وزر عمومیت نداشته و مواردی همچون ضمان عاقله، عدم طهارت فرزندان کفار، عدم قبول شهادت ولدالزنا وجود دارد که مورد اختلاف فقها قرار گرفته اند، در بعضی مصادیق تنها دلیل حکم قاعده وزر میباشد اما در برخی مصادیق، علاوه بر قاعده وزر علل دیگری همچون روایات مبنای حکم قرار گرفته اند.

Keywords:

قاعده وزر , مصادیق وزر , غیرجزایی , و لا تزر وازره وزر اخرى