علیرضا بیات - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت دولتی، منابع انسانی، گروه مدیریت، دانشکده علوم انسانی، موسسه آموزش عالی غیرانتفاعی تاکستان، ایران
حمزه اسماعیلی - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت دولتی، منابع انسانی، گروه مدیریت، دانشکده علوم انسانی، موسسه آموزش عالی غیرانتفاعی تاکستان، ایران
شیرین غلامرضا الویری - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت دولتی، منابع انسانی، گروه مدیریت، دانشکده علوم انسانی، موسسه آموزش عالی غیرانتفاعی تاکستان، ایران
میترا مصطفایی - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت دولتی، منابع انسانی، گروه مدیریت، دانشکده علوم انسانی، موسسه آموزش عالی غیرانتفاعی تاکستان، ایران

امروزه اهمیت سرمایه انسانی و توانمند سازی به عنوان یکی از ابزارهای سودمند ارتقا کیفی کارکنان و افزایش اثربخشی سازمانی در همه ی جوامع برکسی پوشیده نیست و به منظور کسب موفقیت در محیط در حال تغییر کسب و کار امروزی، سازمان ها به دانش، نظرات، انرژی و خلاقیت کلیه کارکنان، اعم از کارکنان خط مقدم تا مدیران سطح بالا، نیازمندند. جهت تحقق این امر، سازمان ها از طریق توانمند سازی کارکنان مربوطه به منظور تشویق آنان به ابتکار عمل بدون اعمال فشار، ارج نهادن به منافع جمعی سازمان با کمترین نظارت و انجام وظیفه به عنوان مالکان سازمان، اقدام می نمایند. همچنین، توانمندسازی جهت حفظ امید و وابستگی کارکنان باقیمانده در طی زمان های کوچک سازی سازمان حایز اهمیت می باشد. توانمند سازی، کارکنان را قادر می سازد تا در مواجهه با مشکلات و تهدیدها، از مقاومت و انعطاف پذیری بیشتری برخوردار باشند. لذا می تواند به عنوان منبعی که از آسیب پذیری کارکنان جلوگیری نماید و بذر امید را در شرایط بحرانی از جمله نابودی سرمایه های مالی و از بین رفتن زندگی انسانی، در دل آنان بکارد، مفید واقع گردد. در این مقاله پس از تعریف توانمندسازی، و نقش عوامل تاثیرگذار بر افراد در سازمان ها، الزامات و راهکارهای توانمندسازی بیان شده است.

ارتقاء سطح آموزش علمی و مهارتی، توانمندسازی، ارزیابی عملکرد، استرس و دلایل استرس