بهینه سازی سیستم تعلیق غیر فعال یک خودروی سواری بر اساس مدل چهار درجه آزادی به روش الگوریتم ژنتیک

هدف از این پژوهش بهینه سازی سیستم تعلیق غیر فعال نیم خودرو با چهار درجه آزادی با استفاده از روش بهینه سازی الگوریتم ژنتیک می باشد. در اثر ناهمواری های جاده، خودرو در معرض شتاب های خطی و زاویه ای قرار می گیرد که سبب ناراحتی و خستگی سرنشینان می شود. با محدود کردن این شتاب ها بوسیله پارامترهای قابل تغییر در سیستم تعلیق همانند ضرایب سختی فنرها و ضرایب میرایی کمک فنرها، می توان راحتی سفر خودرو را بهبود داد. این پژوهش جهت بهبود راحتی سرنشینان این موضوع را مورد بررسی قرار داده است. به منظور ارزیابی میزان راحتی سفر، مقادیر شتاب های وارد بر بدنه خودرو در فرکانس های مختلف با تحریکات جاده ای سینوسی محاسبه و با مقادیر مرزی مطلوب مقایسه گردیدند؛ سپس بهترین مقادیر بدست آمده طی جست و جوی گسترده برای پارامترهای سیستم تعلیق تعیین شدند. در ادامه با منظور کردن محدودیت های فیزیکی مسیله، از الگوریتم ژنتیک برای تعیین پارامترهای بهینه تر استفاده گردید. با در نظر گرفتن فرکانسهای تشدید اعضای بدن و پر تکرار بودن پارامترهای بهینه در این حوزه، در نهایت مقادیر پارامترهای بهینه ارایه گردید. نتایج بدست آمده نشان دهنده کاهش شتاب ها و بهبود رفتار دینامیکی خودرو از نظر راحتی سفر می باشد.

Keywords:

سیستم تعلیق , چهار درجه آزادی , بهینه سازی , الگوریتم ژنتیک