بررسی تاثیر کیفیت آب زیرزمینی دشت بهبهان بر تولید محصول گندم

کشاورزی فاریاب به منابع آب کافی و قابل استفاده وابسته است تا بتواند جوابگوی نیاز غذایی جمعیت رو به رشد جامعه باشد. از آنجایی که مهم ترین پارامترهای کیفی آب از لحاظ کشاورزی EC وSAR هستند در این پژوهش این موارد در چاه های 8 ایستگاه مطالعاتی در دشت بهبهان طی روندی 5 ساله از سال آبی 1389 تا 1393 بررسی و تاثیر آنها بر میزان محصول دهی کشت گندم مورد ارزیابی قرار گرفت. تجزیه و تحلیل واریانس و مقایسه میانگین داده های ایستگاه های مطالعاتی با کمک آزمون توکی توسط نرم افزار SPSS انجام شد. همچنین با بررسی روند افزایش هدایت الکتریکی آب در منابع آبی موجود و نیز مقایسه پارامترهای موثر بر شوری با مقادیر استاندارد از نظر کشاورزی انجام گردید. نتایج آنالیز واریانس یک طرفه بر چاه ها نشان داد که میزان هدایت الکتریکی در چاههای مطالعاتی از نظر آماری دارای اختلاف معنی دار است. نتایج نشان داد با گذشت زمان، طی دوره آماری 1393-1389 میزان هدایت الکتریکی و نسبت جذب سدیم در اغلب ایستگاه ها روند افزایشی داشت. از نظر کشاورزی ایستگاه های جاده اهواز، سه راهی امیرحاضر و جنب فرودگاه در کلاس C3S1، از نظر آبیاری شور، اما قابل استفاده برای کشاورزی هستند و ایستگاه های جاده قدیم اهواز 1، جاده قدیم اهواز 2، جاده شیراز 1، جاده شیراز 2 و جاده زیدون در کلاس C4S1 واقع شده اند که برای کشاورزی خیلی شور و نامناسب می باشند. نتایج حاصل از متوسط برداشت گندم در واحد سطح نشان داد که کشت این محصول در تمام ایستگاه ها به جز ایستگاه جاده زیدون برداشتی بیشتر نسبت به میزان برداشت متوسط شهرستان داشته است.

Keywords:

برداشت گندم , دشت بهبهان , روند شوری