سمانه پورمنصور - دانش آموخته کارشناسی ارشد بخش مهندسی آب، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شیراز، ایران
فاطمه رزاقی - استادیار بخش مهندسی آب، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شیراز، ایران

امروزه استفاده از بقایای محصول روی زمین به منظور تولید بیوچار و برای اصلاح خاک مطرح است. بیوچار ماده آلی است که با حفظ مقدار بیشتری از آب و با کاهش مقدار آب مصرفی گیاه، بهره وری آب را بهبود می بخشد. از این رو در تحقیق حاضر در آزمایشی گلخانه ای در قالب طرح کاملا تصادفی در 3 تکرار به بررسی کاربرد سطوح مختلف بیوچار و کم آبیاری بر محصول گندم و مقدار آب مصرفی و راندمان مصرف آب پرداخته شد. تیمارها شامل 5 سطح بیوچار (صفر، 25، 50 و 75 تن در هکتار بیوچار) و 3 سطح آبیاری (100، 75 و 50 درصد نیاز آبی گیاه) بود. نتایج نشان داد که شاخص سطح برگ به واسطه حضور بیوچار در خاک در تیمارهای B25 و B50 افزایش معنی داری نسبت به تیمار شاهد داشت. همچنین عملکرد دانه گندم در تیمار B25 بیشترین مقدار را دارا بود. ولی با افزودن مقادیر بالاتر بیوچار عملکرد به واسطه شور شدن خاک روندی کاهشی داشت. یافته ها همچنین نشان داد که کارایی مصرف آب با افزایش بیوچار در خاک نسبت به تیمار شاهد افزایش یافت و بیشترین کارایی مصرف آب نیز در تیمارB25 دیده شد. در تیمار آبیاری با اعمال تنش خشکی شاخص سطح برگ با اعمال تنش آبی نسبت به تیمار شاهد کاهش یافت. کارایی مصرف آب نیز با اعمال تنش رطوبتی 50% نسبت به تیمار شاهد کاهش یافت. به طور کلی اعمال سطوح پایین بیوچار به منظور افزایش محصول و کارایی مصرف آب مناسب به نظر می رسد.

بیوچار، شاخص سطح برگ، کارایی مصرف آب، کم آبیاری