اثر روش کشت و میزان آب آبیاری بر کارایی مصرف آب و عملکرد ذرت دانه ای در حاجی آباد

به منظور ارزیابی اثرات سطوح مختلف آب آبیاری و نحوه کاشت بر عملکرد و کارایی مصرف آب ذرت دانه ای رقم سینگل کراس 704، آزمایشی در مزرعه ایستگاه تحقیقات کشاورزی حاجی آباد با موقعیت عرض جغرافیایی ʹ19 و ˚28 وطول ʹ55 و ˚55 طی سال های زراعی 1391 و 1392 انجام شد. آزمایش در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی بصورت کرت های خرد شده با سه تکرار انجام گرفت. روش کشت به دو صورت (کف جوی و روی پشته) بعنوان کرت اصلی و میزان آبیاری در سه سطح ( 60، 80 و 100 درصد نیاز آبی با استفاده از تبخیر تشت کلاس آ ) بعنوان کرت فرعی در نظر گرفته شد. روش آبیاری، قطره ای نواری با دور سه روز در میان بود. نتایج سال اول آزمایش به دلیل شرایط نامساعد جوی قابل استفاده نبود، لذا بحث و تحلیل نتایج بر اساس داده های سال دوم آزمایش انجام شد. بر اساس نتایج سال دوم آزمایش، بیشترین عملکرد مربوط به روش کشت کف جوی به مقدار 9874 کیلوگرم در هکتار بدست آمد، اما با وجود اختلاف 1042 واحدی با عملکرد روی پشته (8832کیلوگرم در هکتار) اختلاف معنی داری بین آنها مشاهده نشد. برهم کنش دو فاکتور اعمال شده بر کارایی مصرف آب معنی دار شد. با افزایش مقدار آب آبیاری میزان عملکرد و کارایی مصرف آب، بطور معنی داری افزایش یافت. همچنین با افزایش میزان آبیاری، کارایی مصرف آب در روش کشت کف جوی افزایش و در روش کشت روی پشته کاهش یافت. اما با کاهش سطح آبیاری این روند برعکس شد، بطوریکه در سطح آبیاری 60%، کارایی مصرف آب به طور معنی داری در روش کشت روی پشته با مقدار 1/938 کیلوگرم بر مترمکعب 0/437 واحد بیشتر از کشت کف جوی با کارایی مصرف آب 1/501 کیلوگرم بر مترمکعب شد.

Keywords:

آب بهاء , عملکرد , کشت روی پشته , کشت کف جوی