بررسی فاصله ژنتیکی زیرجمعیت های گاومیش خوزستان به کمک مارکرهای متراکم

باتوجه به اهمیت گاومیش درجهت سازگاری با محیط های خشک، مقاومت در برابر بیماری ها، پایین بودن هزینه های نگهداری و استفاده موثر از ضایعات کشاورزی ومواد خشبی کم ارزش در این مطالعه از تعداد 121 نمونه از گاومیش های شهرستانهای گاومیش خیز استان خوزستان شامل (اهواز، دزفول ، شادگان، شوش، شوشتر، دشت آزادگان) ازگله هایی که تحت پوشش سیستم ثبت مشخصات و رکورد گیری شیر قرار داشتند نمونه گیری شد. نمونه ها با استفاده از تراشه ژنومی اختصاصی با تعداد 90 هزار نشانگر SNP تعیین ژنوتیپ شدند. سپس جایگاه های با حداقل فراوانی آللی (MAF ) کمتر از 0/01، تعادل هاردی واینبرگ آنها کمتر 6-10 و نرخ خوانش آنها کمتر0.05 بود، کنار گذاشته شدند. نتایج نشان می دهد که فاصله ژنتیکی گاومیش های شادگان با شوش از همه شهرستان ها کمتر و فاصله ژنتیکی گاومیش های اهواز و دزفول از همه بیشتر است

Keywords:

پویش کل ژنومی , گاومیش , تنوع تک نوکلیوتیدی , فاصله استاندارد نیی