حسن پارسی پور - استادیار جغرافیا و برنامه ریزی شهری گروه جغرافیای دانشگاه حکیم سبزواری

باغ به عنوان یکی از عناصر شهرسازی در ادبیات برنامه ریزی جهان و بویژه در تاریخ شهرسازی ایران از جایگاه مناسبی برخوردار بوده است چرا که باعث نزدیکتر شدن انسان به طبیعت می شود. باغشهرها در طی چند سال اخیر به عنوان ایده ای جدید در برنامه ریزی شهری مورد توجه مسیولین قرار گرفته و وزارت راه و شهرسازی آنرا در دستور کار خود قرار داده است. با توجه به مشکلات روز افزون شهرنشینی در کشورمان و نیاز روزافزون شهروندان به فضاهای گذران اوقات فراغت، در گام نخست و با توجه به سوابق باغ ایرانی و توجه ایرانیان به باغ در اقلیم ویژه ایران زمین، این ایده مناسب به نظر می رسد. این تحقیق با هدف شناخت چارچوب ایده احداث باغشهرها در کشور بطور عام و امکان سنجی احداث باغشهر حمزانلو در حریم شهر بجنورد بطور خاص با روش توصیفی- تحلیلی انجام شد نتایج حاصله از بررسی های منابع اطلاعاتی در ارتباط با شهر متوسط مقیاس بجنورد و نیازهای جمعیتی آن و برداشت های میدانی بدون امکان سنجی ظرفیت های محیطی، حاکی از آن است که برنامه ریزی مناسبی از نظر هدفمندی، استراتژی دستیابی به هدف و فرایند تهیه و اجرای طرح وجود ندارد و اگر به دنبال ایجاد و تثبیت پایداری در محیط می باشیم باید شرح خدمات و فرایند تهیه و اجرای این طرح ها مورد بازنگری قرار گیرد و شاخص هایی مثل مالکیت دولتی اراضی و بدون اینکه بخواهد باغشهر مورد نظر با توجه به شرایط بومی طبیعی و انسانی انجام بگیرد ، نمی تواند ایجاد فضای شهری جدیدی در قالب محله ای پایدار را به دنبال داشته باشد.

باغ، باغ شهر، برنامه ریزی شهری، بجنورد