رضا قاضی - کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری، دانشگاه تهران
مرتضی گلشاهی - کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری، دانشگاه ارومیه
الهام رضاییان روحی - کارشناسی مهندسی شهرسازی، دانشگاه آزاد اسلامی مشهد

امنیت، یکی از مهمترین نیازهای بشر است. محققان براین باورند که تامین و احساس امنیت به گونه ای تنگاتنگ با مشخصه های کالبدی محیط و میزان رضایت مندی از آن در رابطه است. از طرفی بافت های فرسوده به دلیل عدم توجه و از بین رفتن حس تعلق، زمینه لازم برای آسیب های اجتماعی نظیر ناامنی را فراهم آورده اند. مطالعه حاضر بر مبنای مدل CPTED و با هدف بررسی میزان احساس امنیت در بافت فرسوده محله نوده مشهد انجام شده است. بدین منظور روش مقاله حاضر، توصیفی - تحلیلی است و برای گردآوری داده ها از روش پیمایشی (توزیع پرسشنامه مردمی) بهره گرفته شده است. همچنین برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از نرم افزار Expert Choice، SPSS، BSC Designer استفاده شده است و از روش سلسله مراتبی AHP برای وزن دهی معیارهای امنیت و کارت امتیاز متوازن برای مشخص شدن میزان امنیت بافت فرسوده مطالعاتی استافده شده است. از یافته های اصلی تحقیق شناسایی معیارهای امنیت بافت فرسوده و شاخص های آن اشاره کرد که در این بین معیار نظارت با وزن 0.208 مهمترین عامل و معیار روشنایی با وزن 0.044 ضعیف ترین عامل می باشد. از دیگر یافته ها میتوان گفت، میزان امنیت بافت فرسوده محله مطالعاتی 31.79 درصد می باشد که در این بین معیار نظارت با 42.10 درصد بهترین وضعیت و معیار ایمنی با 29.34 درصد ضعیف ترین وضعیت را به خود اختصاص داده اند.

امنیت، بافت فرسوده، رویکرد CPTED، محله نوده مشهد