پایداری محیطی معماری خانه های سنتی کرمان در اقلیم گرم و خشک ایران

همواره اقلیم نقش به سزایی در شکل گیری شهرها و به تبع آن معماری داشته است . بطوریکه عوامل اقلیمی تاثیر مستقیمی در شکل گیری معماری بومی مناطق مختلف داشته است. این مسیله خصوصا در اقلیم گرم و خشک که بخش عمده ای از سرزمین ما را تشکیل می دهد با توجه به محدودیت های اقلیمی ایران دارای اهمیت فراوان می باشد. در میان گونه های مختلف معماری مربوط به اقلیم گرم و خشک، خانه به عنوان سکونتگاه انسانی از جایگاه ویژه ای برخوردار است. هدف این پژوهش، بررسی تدابیر پایداری محیطی و اقلیمی در طراحی خانه های اقلیم گرم و خشک ایران است به این معنی که تا چه حد با اصول پایداری محیطی مطابقت دارند. محدوده کالبدی این مطالعه، از انواع بناها، معماری مسکونی یعنی خانه های سنتی در استان کرمان، انتخاب شده و مورد بررسی قرار گرفته است. بازه زمانی این بناهای مسکونی دوره قاجاریه می باشد. روش تحقیق حاضر، از منظر هدف در حوزه پژوهش های کاربردی قرار می گیرد. همچنین از دو روش تحقیق تاریخی که به درک و مطالعه سیر تاریخی رویددهای گذشته پرداخته و روش تحقیق توصیفی که به شرح اجزای موقعیت مکانی یا شرایط محیطی پرداخته است. ابزار گردآوری داده ها روش کتابخانه ای، مشاهده و برداشت میدانی و حضوری است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از شیوه توصیفی و مقایسه ای استفاده شده است. یافته های تحقیق نشان داده خانه های سنتی در اقلیم گرم و خشک استان کرمان تا حدود زیادی با تدابیر پایداری محیطی مطابقت دارند.

Keywords:

اقلیم گرم و خشک , پایداری محیطی , خانه های سنتی , معماری پایدار , استان کرمان