تاثیر گسترش شهر بر اراضی کشاورزی

یکی از مهمترین مباحث شهر و شهرنشینی ، بررسی و تحلیل رشد و توسعه ی کالبدی فضایی شهر و شهرنشینی است. در این ارتباط هدف کلی برنامه ریزی شهری تامین رفاه مردم از طریق ایجاد محیطی بهتر، سالم تر، آسان تر، موثرتر و دلپذیرتر است. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی – تحلیلی و کتابخانه ای میباشد. در این پژوهش فرضیه تحقیق بر این است که توسعه ی کالبدی و فیزیکی شهر منجر به کاهش اراضی کشاورزی شده ، و کاهش اراضی کشاورزی و تغییر کاربری انها به دلیل غیر اقتصادی بودن تولیدات کشاورزی است. تخریب یا کاهش کاربری اراضی کشاورزی در مناطق شهری توجه برنامه ریزان را به اصول توسعه و پایداری شهری ضروری می داند. کاربری اراضی کشاورزی از مهم ترین ساختار اکولوژیک شهری است. افزایش بی رویه شهر ها و رشد ناموزون آنها به خاطر مهاجرت های بی رویه و افزایش جمعیت یکی از مشکلات اساسی شهر است کارکرد های انسانی باعث کاهش کاربری اراضی کشاورزی شده است که پیامد های کالبدی - فضایی دارا می باشد. یکی از مشکلات تمام شهر ها، رشد شهر نشینی و گسترش آنها به سمت اراضی های پیرامون شهر است و پیامدهایی از حاشیه نشینی و نبود اراضی کشاورزی، محصور شدن کاربری اراضی، گسترش صنایع، افزایش جمعیت شهری و مشکلات زیست محیطی به خصوص آلودگی است و هدف از این تحقیق بررسی گسترش شهر، عوامل موثر رشد و توسعه ی فیزیکی شهر به سمت اراضی کشاورزی است. عامل اجتماعی و سیاسی نیز در گسترش شهر به سمت اراضی کشاورزی تاثیر بسزایی دارد که از تاثیرات عامل اجتماعی میتوان به عناصری چون رشد طبیعی جمعیت ، مهاجرت و جدایی گزینی اجتماعی به دلایل قومی، نژادی، دینی و مذهبی باعث شکل گیری محلات مختلف در شهرمی شوند نام برد همچنین عامل سیاسی نیز در رشد و توسعه شهر به سمت اراضی نقش تعیین کننده ای از طرف سیاست ها و سازمان ها دارد.