محمدعلی عطاریه - دکترای روا نشناسی بالینی [پژوهشکده دانشگاهی علوم و فنون آتیه تبریز] و دکترای فقه و اصول )با گرایش روابط بین الملل [حوزه])

شوق به انجام یا نفرت برای ترک، از مولفه های مهم در تربیت موجودات می باشد، اثر تشویق و تنبه درتربیت انسان نیز بر هیچ محقق و مدققی پوشیده نیست، اما آنچه شایان توجه است مولفه های تاثیرگذار درتشویق و تنبیه می باشد، چه بسا مربی از یک عامل مشوق برای تربیت بهره ببرد که در واقعیت، آن عامل نهتنها مشوق نیست بلکه منزجر کننده نیز است؛ در ارتباط کلامی نیز همین قانون حکمفرماست، بر همیناساس دانشمندان علوم تجربی [Science] در زمینه ی تاثیر مولفه های کلامی در تشویق و تنبیه نظریاتی رامطرح نموده اند که مورد استفاده ی بشر امروز قرار گرفته است؛ از طرفی علوم وحیانی [knowledge] نیزنظریاتی در این زمینه مطرح کرده اند که برخی از این مولفه ها هم پوشانی داشته و برخی مغایر یکدیگرمی باشند، در این مقاله سعی شده به هر دو نیریه با نگاهی منصفانه اشاره شده و تفاوت ها و تاثیر اینمولفه ها مورد بررسی قرار بگیرد.

تربیت کلامی، ارتباط کلامی، آزار کلامی، خشونت کلامی، تشویق کلامی، علوم وحیوانی، علوم انسانی