علیرضا بارانی - دانش اموخته کارشناسی ارشد دانشگاه شمال

پلی تیوفن و کامپوزیت های آن با استفاده از پلیمریزاسیون اکسایشی به روش شیمیایی مونومر تیوفن و با استفاده از کلرید آهن به عنوان اکسیدانت و پلی وینیل پیرولیدون بهعنوان پایدارکننده واکسیدمس به عنوان ماده افزودنی در محیط آبی تهیه شده است. پلی تیوفن و کامپوزیت های آن ازنظر ساختار شیمیایی پراش اشعه ایکس (XRD) تعیین ویژگی شده است. شرکت در آزمون XRD یا همان پراش اشعه ایکس تکنیکی قدیمی و پرکابرد در بررسی خصوصیات کریستال ها میباشد. در این روش از پراش اشعه ایکس توسط نمونه جهت بررسی ویژگی های نمونه استفاده می شود XRD برای تعیین عموم کمیات ساختار کریستالی از قبیل ثابت شبکه، هندسه شبکه، تعیین کیفی مواد ناشناس، تعیین فاز کریستال ها، تعیین اندازه کریستال ها، جهت گیری تک کریستال، استرس، تنش، عیوب شبکه و غیره، قابل استفاده می باشد. در پراش اشعه ایکس توسط کریستال مشاهده می شود که شدت اشعه ایکس بازتابیده از کریستال، که در هر اتم بصورت الاستیک پراکنده شده اند (بدون تغییر طول موج)، در زوایای خاصی ماکسیمم خواهد بود و در بقییه زوایا، شدت اشعه پراشیده شده مقدار قابل ملاحظه ای ندارد. منظور از پراش همین رفتار اشعه ایکس است.

کامپوزیت، نانو کامپوزیت، پلی تیوفن، نانوذره اکسید مس، ساختار شیمیایی،کریستال