جواد نودهی - گروه مهندسی شیمی، دانشکده مهندسیشیمی نفت و گاز دانشگاه سمنان، سمنان، ایران
بهنام خوش اندام - دانشیار گروه مهندسی شیمی، دانشگاه سمنان، سمنان، ایران

گلیسیرین محصول جانبی فرآیند تولید بیودیزل است. بیودیزل یکی از سوخت های جایگزین برای تامین انرژی موردنیاز ماست. همچنین میزان انتشار دی اکسیدکربن آن در مقایسه با سوخت دیزلی بسیار کمتر است. بیودیزل و گلیسیرین از طریق واکنش ترانس استریفیکاسیون روغن های گیاهی یا چربی های حیوانی با یک الکل سبک مانند متانول یا اتانول و در حضور کاتالیست بدست می آید. حدود 10 درصد وزنی از روغن های گیاهی طی واکنش ترانس استریفیکاسیون به گلیسیرین تبدیل می شود. افزایش تولید بیودیزل باعث افزایش مقدار گلیسیرین و کاهش قیمت جهانی آن می شود. هدف از این کار تولید محصولات با ارزش افزوده مانند هیدروژن و گازسنتز با استفاده از فرآیند پیرولیز گلیسیرین می باشد در این پژوهش پیرولیز گلیسیرین در یک راکتور استوانه شیشه ای از جنس کوارتز در دمای (فرمول در متن اصلی مقاله) و فشار اتمسفری انجام شد. از گاز آرگون به عنوان گازحامل با دبی 2L/h و از کربنفعال بهعنوان کاتالیزور استفاده شد. همچنین از حرارتدهی میکروویو جهت گرمایش راکتور بهره گرفتهشد. تاثیر دمای واکنش بر حجم گاز تولیدی، بازده محصولات و درصد تبدیل گلیسیرین مورد مطالعه و بررسی قرار گرفت. آزمایشها نشان داده است که مناسبترین دما جهت پیرولیز گلیسیرین به گازسنتز دمای C°850 است که در این دما ترکیب درصد مولی گازسنتز 96/91%mol و بازده گازسنتز تولید شده 1/06lSyngas,STP/gC3H8O3 بدست آمده است و در دمای C°750 درصد تبدیل گلیسیرین 71/17 درصد بدست آمد که بالاترین مقدار آن می باشد. همچنین ثابت شد که استفاده از بستر کربن فعال در راکتور با گرمایش میکروویو زمان فراورش دمای مطلوب واکنش را کاهش می دهد.

بیودیزل، پیرولیز، کربنفعال، گازسنتز، گلیسیرین، میکروویو، هیدروژن