ازدیاد برداشت نفت با بکارگیری سورفکتانت، به منظور کاهش کشش بین سطحی و بهبود ترشوندگی میدان نفتی کرنج

با توجه به افزایش قیمت نفت در دهه های اخیر و نیاز روز افزون آن، یافتن روش های ازدیاد برداشت کار آمد و دارای صرفه اقتصادی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. بیش از نیمی از مخازن نفتی دنیا و بویژه ایران، کربناته می باشند. سنگ این مخازن غالبا دارای ترشوندگی نفت دوست یا مخلوط است. از این رو بازده تزریق آب در بازیافت ثانویه به دلیل عدم رخ دادن آشام خود به خودی آب، در حدود 10%-30% می باشد. در دهه های اخیر، بررسی های قابل توجهی در زمینه آزمایشگاهی و عملیاتی در زمینه روش های ازدیاد برداشت شیمیایی صورت گرفته است. سورفکتانت پرکاربرد ترین ترکیب ازدیاد برداشت به روش شیمیایی، است. در این بررسی، بازده سورفکتانت های تجاری آمفوتری و سورفکتانت های بر پایه مایعات یونی را به عنوان جایگزین سورفکتانت های متعارف ناپایدار بررسی کردیم. بدین منظور، کشش بین سطحی و زاویه تماس سه سورفکتانت تجاری آمفوتری NX-1510, NX-2760, TR-880 و سورفکتانت بر پایه مایع یونی [C12 mim][Cl] مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد، سورفکتانت TR-880 که بلند ترین زنجیره هیدروکربنی را در میان سورفکتانت های بکار برده شده دارا می باشد، بالاترین قابلیت را در کاهش کشش بین سطحی و همچنین بهبود ترشوندگی طی مکانیسم پاک کنندگی داراست. همچنین تاثیر فورمولاسیون آب بر بازده سورفکتانت های تزریق شده بررسی گردید و بدین منظور، دو منبع آب سازند و خلیج فارس مورد بررسی قرار گرفت. سورفکتانت های بکار برده شده برای شرایط شوری بالا طراحی شده اند. نتایج نیز نشان داد که هنگام بکارگیری ترکیبات شیمیایی، بازده آب سازند در کاهش کشش بین سطحی و بهبود ترشوندگی سورفکتانت های تزریق شده و همچنین سورفکتانت های طبیعی از قبیل رزین و آسفالتین بیشتر است. ولیکن پیش از بکارگیری ترکیبات شیمیایی، آب دریا به صورت آب هوشمند عمل کرده و ترشوندگی را بهبود می بخشد

Keywords:

کاهش کشش بین سطحی , بهبود ترشوندگی , مایعات یونی , سورفکتانت