اثر تنش خشکی و متیل جاسمونات بر بیان ژن های STR و PRX1 مسیر زیست ساختی وین بلاستین در کشت کالوس گیاه پروانش

گیاه دارویی پروانش به دلیل تولید آلکالوییدهای ایندولی ترپنوییدی با خاصیت ضد سرطان از اهمیت بسیاری برخوردار است. تلاشهای زیادی از جمله بهینه سازی محیط کشت، تغذیه مناسب، استفاده از محرکها و دستورزی ژنتیکی ژنهای مسیر زیست ساختی این آلکالوییدها با هدف افزایش تولید آنها، انجام شده است. هدف از این تحقیق بررسی اثر تنش خشکی (پلی اتیلن گلیکول 6000 به میزان 200 گرم بر لیتر) و فیتوهورمون متیل جاسمونات 56) گرم بر لیتر) بر میزان بیان دو ژن PRX1 و STR دخیل در مسیر بیوسنتزی آلکالوییدهای ایندولی ترپنوییدی به روش qRT-PCR در طی زمانهای صفر، 24، 72، 178 و 336 ساعت پس از تیمار و تغییر میزان تولید این آلکالوییدها دو هفته پس از تیمار در کشت کالوس گیاه پروانش بود. نتایج نشان داد که اثر تنش خشکی و متیل جاسمونات در طی ساعات مختلف بر روی بیان نسبی ژن PRX1 معنی داری و بر روی بیان نسبی ژن STR غیر معنیدار بود. بیان ژن PRX1 تحت تیمار خشکی در زمان 72 ساعت باعث افزایش 10/5 برابری و تحت تیمار متیل جاسمونات در زمان 336 ساعت باعث افزایش 35 برابری نسبت به زمان صفر شد. تنش خشکی اثر کاهشی بر روی میزان آلکالوییدهای وینبلاستین، وینکریستین، اجمالایسین و کاتارانتین داشت ولی متیل جاسمونات باعث افزایش در مقدار این آلکالوییدها در زمان 336 ساعت نسبت به زمان صفر شد. بطور کلی می توان نتیجه گرفت استفاده از فیتوهورمون متیل جاسمونات اثرات افزایشی بر روی بیان ژن PRX1 و میزان آلکالوییدها داشته است.

Keywords:

پروانش , STR , PRX1 , محرک , آلکالوییدهای ایندولی ترپنوییدی , بیان ژن