عباس افشار - استاد، دانشکده عمران، دانشگاه علم و صنعتد ایران
هلیا امیری - کارشناس ارشد، دانشکده عمران، دانشگاه علم و صنعت ایران

در اغلب مدلهای مناقصه نامتوزان موجود، مقادیر کار پارامترهای قطعی در نظر گرفته شده اند. حال آنکه ماهیت برخی از آیتمهای کاری مانند خاکبرداری به گونه ایست که مقدار قطعی آن پیش از اتمام کار مشخص نمی گردد. بنابراین نگرش قطعی به این مقادیر می تواند پیمانکا را دچار ضررهای قابل توجهی نماید. این تحقیق جهت احتساب عدم قطعیت در مقادیر کار از دو روش حداقل سازی حداکثر میزان تاسف(MMR) و حداقل سازی مجموع میزان تاسف (MTR) استفاده می نماید. یک مثال فرضی توسط مدلهای ارائه شده حل می گردد و نتایج با یکدیگر و با حالت قطعی مقایسه می گردد.

مناقصه نامتوزان، عدم قطعیت، میزان تاسف