محمد شریفی راد - گروه زیست شناسی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه زابل
شهلا نجفی - گروه زیست شناسی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه زابل
صدیقه اسمعیل زاده بهابادی - گروه زیست شناسی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه زابل

گیاه گشنیز از مهمترین گیاهان تیره چتریان است و مصارف دارویی فراوان دارد. در این تحقیق اثرات هیومیک اسید بر میزان برخی از متابولیت های ثانویه و خاصیت آنتی اکسیدانی برگ گیاه گشنیز در منطقه سیستان مورد مطالعه قرار گرفته است. تیمارها شامل کاربرد هیومیک اسید و در مرحله 4 برگی و در 4 سطح صفر (شاهد)، 2،1 و3 کیلوگرم در هکتار بود. صفات مورد مطالعه شامل میزان رنگیزه های فتوسنتزی، کربوهیدارت ها، میزان ترکیبات فنلی، فلاونوییدی و آنتوسیانینی بودند. مقدار کل ترکیبات فنلی با روش فولیوسیوکالتیو، مشخص و خواص آنتی اکسیدانی عصاره های متانولی از طریق روش تخریب رادیکالهای آزاد به کمک 2،– 2 دی فنیل – پیکریل هیدرازیل((DPPH تعیین گردید. نتایج آماری نشان داد که هیومیک اسید اثر معنی داری بر متابولیت های ثانویه و خاصیت آنتی اکسیدانی برگ گیاه گشنیز دارد. نتایج کاربرد هیومیک اسید نشان دادکه بیشترین محتوای کلروفیل a و b مربوط به کاربرد 2 کیلوگرم در هکتار هیومیک اسید بود و کمترین میزان برای این صفات نیز تیمار شاهد بود. همچنین این تحقیق نشان داد که عصاره متانولی برگ گیاه گشنیز دارای اثرات آنتی اکسیدانی قابل توجهی بود.

متابولیت های ثانویه، خاصیت آنتی اکسیدانی، گشنیز، هیومیک اسید