رضا شکری زاده - هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد سیرجان
احسان الهی فرد - هیات علمی دانشگاه پیام نور مرکز سیرجان
علیرضا فتحی زاده - هیات علمی دانشگاه پیام نور مرکز سیرجان

در مهندسی ارزش با در نظر گرفتن ارزش کارکردهای مورد نیاز و هزینه پرداخت واقعی برای کارکرد، کارکردهای بحرانی، شناسایی شده و سپس تصمیمات لازم در جهت بهبود یا حذف شدن کارکرد اتخاذ می شود. ارزش کارکرد مورد نیاز و هزینه عملکرد معمولا به صورت مقادیر تخمینی می باشد. عدم اطمینان در ارزش و هزینه عملکرد موجب ایجاد عدم اطمینان در رتبه بندی ارزشی عملکرد می شود. در این مقاله با استفاده از رهیافت AHP، تئوری مجموعه های فازی، تصمیم گیری گروهی و کنترل فازی، روشی برای اولویت بلندی کارکردها در مهندسی ارزش معرفی می گردد.

مهندسی ارزش، عدم اطمینان، تصمیم گیری گروهی فازی،(Analytical Hierarchy Process)، کنترل فازی، AHP