بررسی آزمایشگاهی ضریب انتقال حرارت در جوشش استخری نانو سیال آب - نانو لوله کربنی روی سطوح شیاردار

در سالهای اخیر با توجه به بحران انرژی و مسایل زیست محیطی تمامی تلاش محققین بر این است که روشهای اقتصادی و سازگار با محیط زیست در پیش گرفته شود. استفاده از پدیده جوشش موضوعی است که برای افزایش نرخ انتقال حرارت مورد توجه می باشد که دلیل این امر افزایش انتقال حرارت بدون افزایش سطح انتقال حرارت می باشد. در این تحقیق با ایجاد سطوح شیاردارمختلف و افزودن ذرات نانولوله های کربنی به سیال پایه که آب خالص می باشد و پایدارسازی نانوسیال ایجاد شده به بررسی آزمایشگاهی ضریب انتقال حرارت در جوشش استخری نانوسیال نانولوله کربنی -آب روی سطوح شیاردار مختلف پرداختیم. بدین منظور دستگاه آزمایشی طراحی کرده ایم که از یک مخزن استوانه ای از جنس شیشه پیرکس و یک المنت میله ای دوار به عنوان عامل ایجاد کننده ی گرما تشکیل شده است. کف مخزن توسط بلوکه های آلومینیومی شیارداری مسدود شده است و المنت در زیر بلوکه ها قرار دارد. آزمایشات برای 3 قطعه شیاردارمختلف و در غلظت 0/15 درصد وزنی -حجمی از نانوسیال مورد بررسی قرار گرفت. نتایج آزمایش حاکی از این بود که با ایجاد شیارهای مختلف برای سطح جوشش و افزودن نانولوله کربنی به آب، ضریب انتقال حرارت جوششی افزایش می یابد. بیشترین میزان افزایش ضریب انتقال حرارت در بلوکه شماره 3 در غلظت 0/15 درصدوزنی -حجمی از نانولوله کربنی مشاهده شد که برابر با 76.2% نسبت به سیال پایه بود که از دلایل این افزایش می توان به شیاردار بودن سطح جوشش و همگن و پایدار بودن نانوسیال تولید شده و بالا بودن خواص حرارتی نانولوله های کربنی اشاره نمود.

Keywords:

جوشش استخری , نانولوله های کربنی , سطوح شیاردار , ضریب انتقال حرارت جوششی , دمای مازاد