واکاوی و بررسی الگوهای موجود در کشورهای توسعه یافته در مقوله شوراهای شهر برای توسعه پایدار شهری و نقش شورایاری ها

شورا از ریشه دار اصول عرفی و مقررات سنتی و از بارزترین شیوه ها عقلایی در زندگی جمعی است، در عین حال یکی از ارکان اصلی دموکراسی و مشارکت تمامی افراد در کلیه امور و تصمیم گیری ها است تشکیل شوراهای اسلامی شهرها می تواند نقطه عطفی برای مدیریت مشارکتی در ایران باشد در واقع شوراهای شهر به عنوان یک نهاد مردمی می باشند که می توانند با اجرا کارکردها خود در زمینه های کالبدی، اجتماعی، اقتصاد و زیست محیطی بسترساز دستیابی به توسعه پایدار شهرها گردند. البته بهبود این روند به صورت مطلوب وقتی می تواند مثمر ثمر واقع شود که شوراها علاوه بر اتکا به قوانین موجود در امر توسعه شهری و مدیریت بهینه و ارتباط تنگاتنگ با بافت های مختلف شهر، در رفع موانع و مشکلات موجود در عرصه های مختلف شهری بکوشند. در ادامه تحلیل الگوی مدیریتی شهری مناسب در قالب شورایاری ها به عنوان نمونه در منطقه 1 شهر تهران روش تحقیق در این مقاله، از نظر هدف، مقایسه ای و از حیث روش توصیفی، پیمایشی است در روش توصیفی به بررسی تجربیات موفق کشورها و شاخص الگویی حاکم بر نحوه کارکرد شوراها پرداخته و سپس بر پایه روش پیمایشی و نتایج حاصل از مصاحبه، بانک های اطلاعاتی و شبکه های کامپیوتری به بررسی و مقایسه شرایط موجود پرداخته شده است. در انتها به ارایه راهکار و بهسازی به منظور اصلاح موقعیت موجود با توجه به تجربیات جهانی و اطلاعات جمع آوری شده به منظور دستیابی به توسعه پایار در این حوزه می پردازیم.

Keywords:

شوراهای شهر , توسعه پایدار , شورایاران , مدیریت شهری , مشارکت