سحر مصباحی - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه تهران
احمد حاتمی - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه تهران

ناکارآمدی و کاهش کارایی یک بافت نسبت به کارآمدی سایر بافت های شهری را فرسودگی می نامند که به سبب قدمت و یا فقدان برنامه توسعه و نظارت فنی بر شکل گیری آن بافت به وجود آمده اس ت چنین ویژگی های در بافت فرسوده موجب شده است که در زمان وقوع سانحه (زلزله) از یک طرف بسیار آسیب پذیر باشند و از طرف دیگر عملیات مدیریت بحرانبه عنوان مجموعه ای از چاره جویی ها و تصمیمات برای مقابله با بحران ناکام بماند در همین راستا پژوهش حاضر با هدف ارزیابی مسایل و مشکلات کالبدی بافت فرسوده شهری از منظر مدیریت بحران در محله هرندی واقع در منطقه 12 استان تهران انجام شده است. روش تحقیق پژوهش حاضر به صور ت توصیفی- تحلیلی بوده و نحوه گرداوری اطلاعات به روش کتابخانه ای و میدانی (مشاهده ای) انجام شده است و سپس تبدیل اطلاعات به نقشه های GIS صورت گرفته است. نتایج بررسی ها نشان داد مهم ترین مشکلات محله فرسوده هرندی که عملیات مدیریت بحران را با مشکل مواجه می کنند عبارتند از نفوذناپذیری و باریک و بن بست بودن معابر محله، کمبود فضای باز در سطح محله، تراکم ساختمانی و جمعیتی فرسودگی شدید ابنیه ، عمر زیاد ابنیه، وضعیت آشفته تاسیسات زیرساختی (تیر چراغ برق، کابل کشی ها، کمبود پارکینگ عمومی، و کاربری های ناسازگار) در داخل محله بوده اند.

بافت فرسوده، بحران، مدیریت بحران، محله هرندی