تاثیر میراگرهای اصطکاکی و تسلیمی برای کنترل ارتعاش در سازه های متصل به هم تحت رکوردهای حوزه نزدیک گسل

زلزله شاخص ترین بلای طبیعی با خسارات و هزینه های بسیار جانی و مالی است که فکر آن هم کافی است تا انسان را دچار نگرانی و اضطراب کند، بدین خاطر دو سازه مجاور با خصوصیات متفاوت به وسیله دو نوع میراگر به یکدیگر متصل شده اند. عملکرد میراگرها و همچنین عملکرد سازه و یا بدون حضور میراگرها مقایسه شده اند. در این پژوهش سازه های فولادی 2، 5، 8 طبقه با سیستم سازه ای قاب خمشی در نظر گرفته شده است. میراگرهای تسلیمی و اصطکاکی که وابسته به جابجایی هستند بین دو سازه اصلی و کمکی در نرم افزار Seismostruct مدلسازی شده اند. با در نظر گرفتن 14 رکورد حوزه های نزدیک گسل به صورت با پالش و بدون پالس، تحلیل تاریخچه زمانی غیر خطی بروی سازه صورت پذیرفته است. نتایج حاصل از این تحقیق نشان می دهد که میراگرهای تسلیمی و اصطکاکی هر دو میراگرهای موثری برای سیستم ساختمان های متصل به هم هستند. میراگرهای تسلیمی و اصطکاکی در حوزه نزدیک گسل تاثیر قابل توجهی بر کنترل دو سازه مجاور دارند و در اکثر موارد ماکزیمم جابجایی های هر دو سازه اصلی و کمکی با استفاده از آن ها کاهش می یابد در مقایسه دو دسته رکورد حوزه نزدیک با پالس و بدون پالس میراگرها در دسته رکورد حوزه نزدیک با پالس عملکرد مطلوب تری در بهبود شاخص های عملکری سازه ها دارند.

Keywords:

میراگر تسلیمی , میراگر اصطکاکی , حوزه نزدیک گسل , رکورد با پالس و بدون پالس