یزدان یاراحمدی - دانشکده علوم و فنون نوین دانشگاه تهران
حسین یوسفی - دانشکده علوم و فنون نوین دانشگاه تهران
محمدحسین جهانگیر - دانشکده علوم و فنون نوین دانشگاه تهران

امروزه با توسعه شهرنشینی و گسترش شهرها موضوع مدیریت حوضه های شهری بیش از پیش مورد توجه قرار گرفته است. شهرسازی باعث به هم زدن تعادل اکولوژیک حوضه ها، روند پایدار هیدرولوژیکی و افزایش نفوذناپذیری آنان شده است. به هر اندازه که سطح شهرها افزایش می یابد به همان نسبت شبکه هیدروگرافی حوضه، آب های سطحی حوضه و اب های زیرزمینی حوضه در حال تغییر می باشد، بنابراین اعمال مدیریت در حوضه های شهری نیازمند لحاظ تمهیدات ویژه ای است که در قالب آبخیزداری شهری مطرح می شود. در دهه های اخیر موضوع حوضه آبخیز شهری به عنوان مفهومی که نشان دهنده پیوند اکولوژیکی تمدن انسان با انسان با طبیعت است در برنامه ریزی و مدیریت توسعه شهرها مطرح شده است . دستیابی به توسعه پایدار شهری نیازمند طراحی مدل های توسعه سازگار با محیط زیست است. آبخیزداری یک دانش کاربردی به منظور بهره برداری پایدار و منابع زیستی در کلان شهرهایی همچون تهران محسوب می شود. توجه به آبخیزداری شهری به عنوان یک زیرشاخه از آبخیزداری برای مدیریت شهری یک ضرورت است. مطالعه حاضر قصد دارد تا به دست یابی به یک چارچوب مطالعاتی منسجم و موثر در برنامه ریزی و مدیریت راهبردی حوضه های آبخیز شهری و پرداختن به ابعاد اکولوژیکی آن ها، رویکردی جدیدی را در حل مسایل زیست محیطی مبتلا به شهری و تحقق اهداف پایداری در توسعه شهری معرفی نماید.

توسعه پایدار شهری، مدیریت سیلاب، آبخیزداری شهری، مدیریت جامع سیلاب