ساخت و مشخصه یابی داربست نانو کامپوزیتی فورستریت دیوپساید با اعمال پوشش پلیمری پلی کاپرولاکتون فومارات

یکی از مهم ترین چالش ها در مهندسی بافت ساخت داربست ها با میزان تخلخل بالا و به هم مرتبط با خواص مکانیکی مناسب است. داربست های مصنوعی رایج معمولا از سرامیک و یا پلیمر تهیه می شوند اما ترکیب بهتری از خواص با یک کامپوزیت حاصل می گردد که مزایای هر دو ماده پلیمری و سرامیکی را دارا می باشد هدف از پژوهش حاضر، ساخت داربست های سه بعدی فورستریت دیوپساید با استفاده از روش پرس با فضاساز جهت کاربرد در مهندسی بافت استخوان است به این منظور، نانوپودرهای فورستریت و دیوپساید به ترتیب با استفاده از روش های فعال سازی مکانیکی و ترکیبی از سل ژل فعال سازی مکانیکی ساخته شده و با نسبت های مختلف با هم مخلوط شدند پس از افزودن کلرید سدیم عامل نگه دارنده با درصد وزنی مناسب، مخلوط تحت فشار تک محوره پرس شد. به منظور خروج نمک و ایجاد تخلخل موردنظرر، نمونه های بدست آمده تحت عملیات تف جوشی قرار گرفتند. پس از تغییر نمونه بهینه از نظر خواص مکانیکی، داربست ها با محلول 6% وزنی پلیمر پلی کاپرولاکتون فومارات پوشش داده شد خواص مکانیکی، فیزیکی و بیولوژیکی آن نیز بررسی شد. نتایج نشان داد که افزودن 10 درصد وزنی نانو پودر دیوپساید خواص داربست کامپوزیتی را تغییر داد از جمله استحکام فشاری برای داربست فورستریت کامپوزیتی در مقایسه با داربست خالص آن از 3/45 به 4/36 مگاپاسکال افزایش یافت اعمال پوشش پلیمری بر روی داربست ها و ایجاد اتصالات عرضی در آن منجر به بهبود استحکام فشاری داربیت در حضور 10% دیوپساید به میزان 23% شد. با توجه به نتایج حاصل از روش ارشمیدس و تصاویر میکروسکوپ الکترونی روبشی افزودن 10% دیوپساید منجر به تغییر محسوسی در میزان تخلخل نشده اما بهبود مورفولوژی تخلخل ها دیده شد تصاویر میکروسکوپ الکترونی روبشی داربست ها بعد از قرارگیری در محلول شبیه سازی شده بدن حاکی از تشکیل لایه آپاتی شبه استخوانی روی سطوح بود براساس این نتایج، به نظر می رسد داربست های تولیدی می توانند گزینه مناسبی برای کاربردهای مهندسی بافت استخوان باشند.

Keywords:

فورستریت , دیوپساید , داربست , پلی کاپرولاکتون فومارات , پوشش