دانشجویان ایرانی و اکوتوریسم

اکوتوریسم یک رویکرد مدیریتی است که با توجه به هدف های ارزشی، اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی، با همکاری و همیاری مسیولان و مردم جامعه از طریق وضع قوانین و مقررات مناسب واعمال موثر آنها به طور مستقیم و غیر مستقیم به حفظ طبیعت می انجامد. جامعه آماری پژوهش مورد نظر 300 نفر از دانشجویان دانشگاه تهران در 5 گروه کشاورزی،فنی و مهندسی،علوم پزشکی،علوم انسانی و علوم پایه و در سه مقطع کارشناسی،کارشناسی ارشد و دکترا میباشند.که در هر مقطع، دانشجویان دختر و پسر به تعداد مساوی مورد پرسش قرار گرفتند. نتایج نشان میدهد در میان 5 گروه تحصیلی،دانشجویان رشته کشاورزی بیشترین علاقه مندی به اکوتوریسم را دارا هستند در حالی که کمترین میزان علاقه مندی متعلق به گروه علوم پزشکی است.همچنین نتایج نشان داد که ارتقای مقطع تحصیلی، میزان علاقهمندی دانشجویان به اکوتوریسم را افزایش میدهد.مطابق نتایج دانشجویان دختر در مقایسه با دانشجویان پسر تمایل بیشتری به اکوتوریسم دارند.با توجه به مزایای اقتصادی،اجتماعی و زیست محیطی اکوتوریسم و نیز اهمیت اکوتوریسم در توسعه پایدار و همچنین با توجه به اینکه %82 از پرسش شوندگان تمایل به شرکت در برنامه های طبیعت گردی دارند ضروری است تا برنامه ریزیها و سرمایه گذاریهای لازم در این زمینه صورت پذیرد.

Keywords:

اکوتوریسم , آموزش عالی , توسعه پایدار , محیط زیست