تحلیل مکانی و زمانی پارامترهای کیفی منابع آب سطحی (مطالعه موردی: حوزه بلوچستان– جنوبی)

یکی از چالش های اصلی و مهم مدیریت آب کشور در آینده در چگونگی حل وفصل مسایل مدیریت کیفیت آب میباشد و پایش و تحلیل کیفی منابع آب ازنظر بعد مکانی و زمانی امری مهم به نظر میرسد. در این تحقیق با استفاده از اطلاعات کیفی 6 ایستگاه هیدرومتری از سالهای 1379تا 1393 مربوط به حوزه بلوچستان-جنوبی، تحلیل روند و پهنه بندی پارامترهای کیفی صورت گرفته است. با توجه به خروجیهای مربوط به تحلیل روند در ایستگاه تخت ملک پارامترهای مجموع املاح محلول، مجموع کاتیون، مجموع آنیون، سولفات، سدیم، منیزیم، هدایت الکتریکی، کربنات، کلسیم و درصد سدیم روند معنیدار صعودی داشته اند و تغییرات این پارامترهای کیفی در منطقه رو به افزایش و کاهش کیفیت آب را داشته است. ایستگاه کهیر نیز پارامترهای نسبت سدیم قابلجذب، منیزیم و کلر روندی معنادار و صعودی داشته است. نقشه پهنه بندی پارامترهای کیفی منطقه نیز نشان میدهد که میزان سولفات در قسمتهای غربی حوزه وضعیت مطلوبتری داشته، قلیایت تقریبا در تمامی منطقه در حد متوسط، میزان پارامترهای سدیم و منیزیم نیز در قسمتهای غربی حوضه کمتر از نواحی شرقی منطقه است. میزان بیکربنات و درصد سدیم هر چه از جنوب حوضه به سمت شمال حرکت میکنیم این مقدار افزایش داشته است. درمجموع پهنه بندی مجموع آنیون و کاتیون نشان از افزایش این دو فاکتور از شرق به سمت غرب حوضه است؛ بنابراین قسمت های شرقی حوضه وضعیت مطلوبتری نسبت به نواحی غربی داشته اند. با توجه به مقادیر موجود کیفیت آب بر اساس سختی کل در ایستگاههای اسفند، باهوکلات، پیشین و پیردان نسبتاسخت میباشد و ایستگاه های اسفندک-سراوان، تخت ملک و سیردان مشکلی ازلحاظ سختی نداشته و در طبقه سبک قرارگرفته است.

Keywords:

تحلیل مکانی و زمانی , منابع آب سطحی , کیفیت آب , بلوچستان جنوبی