گردشگری استراتژی کاهش فقر در روستاها

گردشگری یکی از بخشهای کلیدی است که پارادایم جدید روستایی نامیده می شود و از ویژگیهای اصلی آن این است که بجای بخشها، بر مکان تاکید دارد. همچنین بجای سوبسید بر سرمایه گذاری تاکید دارد. بنابراین پارادایم جدید با هماهنگی بین بخشها و سطوح بخشهای دولتی و خصوصیروستایی توسعه روستایی جامع را تشویق می کند. علاوه براین در توجه به گردشگری به عنوان فاکتور توسعه باید آگاه بود که موفقیت گردشگری به شدت وابسته به شرایط منطقه است. گردشگری وابسته به تغییرات فصلی است و مشکوک به خطر ریسک که ممکن است در بعضی موارد پتانسیل آن را به طور چشمگیری نسبی سازد. برای تقویت سازی منافع گردشگری برای جوامع محلی رهیافتهایی همچون رهیافت گردشگری جامعه محور یا رهیافت رهبری محلی که مناسب گردشگری روستایی در مقیاس کوچک می باشد توصیه شده است. یکی از چالش های توسعه گردشگری روستایی این است که سرمایه مورد نیاز برای راه اندازی مشاغل مرتبط با گردشگری در حد توان ساکنان فقیر نیست، از سوی دیگر فرصتهای شغلی ایجاد شده در بخش گردشگری اغلب با درآمد کم و فصلی هستند. تقویت هماهنگی بین عاملان محلی با عاملان درون و بیرون منطقه ایجاد و حفظ شبکه ها و مشارکت آنها را تسهیل خواهد کرد و سینرژی محلی را موجب خواهد شد. توجه تنها به جنبه های اقتصادی توسعه گردشگری روستایی کافی نبوده بلکه تغییرات فرهنگی اجتماعی نیز باید محاسبه شوند. توسعه موضوعاتی همچون توانمندسازی مردم محلی باید بخشی از هدف توسعه جامع گردشگری باشد. در این مقاله کتابخانه ای به بررسی اهمیت گردشگری و نقش آن در کاهش فقر روستایی پرداخته خواهد شد و راهکارهایی جهت مقابله با چالش های فراروی این صنعت رایه خواهد گردید.

Keywords:

گردشگری , فقر , روستا , کشاورزی , چالش