تاثیر عوامل اقلیمی در معماری و رضایت مندی ساکنین

انسانها همواره به دنبال ایجاد تغییراتی در حیات مادی و معنوی خود بوده اند تا به احساس بهتری از زندگی دست پیدا کنند. این احساس بهتر که پس از رفع نیازهای اولیه عنوان می شود، باعث رشد معنوی انسانها، خود شکوفایی و آرامش در زندگی می شود. همانطور که می دانیم، معماری ست که به این اصول روانشناختی جامه ی عمل می پوشاند. از اینجا موضوع رضایت افراد از محیطشان مطرح می شود. موضوع مورد اهمیت دیگر این است که افراد بیشتر زمان خود را در محیط مسکونیشان می گذرانند و خانه اصولا جایی ست که باید کاملا همخوان با خواستهای افراد باشد و حداکثر رضایت ساکنین را فراهم کند. در این میان توجه به مشخصه ی اقلیم به عنوان یکی از مهمترین عوامل تامین کننده ی رضایت و آسایش در فضاهای مسکونی، به خصوص با چشم انداز توسعه ی پایدار معماری و اصول صرفه جویی انرژی ضروری می نماید. سنجش کیفیت محیط و بررسی های اقلیمی در بافتهای مسکونی، امری بایسته و ضروری است تا ضمن شناسایی وضعیت آنها، الگوهای مناسبی جهت پیشرفت و توسعه های جدید که با برنامه و طرح ریزی قبلی شکل میگیرند، شناسایی و به کار گرفته شود. این تحقیق از انواع تحقیقات مروریست که ضمن تعریف پارامترهای موثر در موضوع، به تقویت بعد مبانی نظری طراحان و پژوهشگران می پردازد تا با تبیین علمی تر این مفاهیم، راهی برای ارایه الگوهای مناسب تر در برنامه ریزی های آتی فراروی برنامه ریزان قرار دهد.

Keywords:

کیفیت محیط , رضایتمندی , بافت مسکونی , خانه , اقلیم