اخراج بیگانگان آری یا خیر

حضور بیگانگان در قلمرو دولتهای دیگر، رخدادی نو نیست، طبیعی است که این حضور از نظر حقوقی برای فرد تبعاتی دارد و بیگانگان از حداقل حقوق پذیرفته شده دولتها برخوردار میشوند. با وجود این در روند تحول حقوق بین الملل از چارچوب دولت محوری حاکم بر آن به انسانی شدن حقوق بین الملل وضعیت حقوقی بیگانگان نیز در حال تغییر است تغییری که ضمن تثبیت و تبیین معیارهای رفتاری با بیگانگان در جوامع میزبان به رهیافتهای حقوق بشری نیز توجه میشود. در گذشته کمتر دولتی بیگانه را به عنوان شخصیت واجد حقوق میپذیرفت و اصولا0 یک خارجی نمیتوانست توقع بهره مندی از حقوقی را داشته باشد به موازات پیشرفت در روابط بین المللی و افزایش مناسبات بین دولت ها که خود موجبات برقراری ارتباط اشخاص با دولتهای خارجی را فراهم نموده است، دولتها ناگزیر به پذیرش حداقل حقوقی برای بیگانگان شده اند. در این مقاله ضمن بررسی جایگاه بیگانگان در حقوق بین الملل و قواعد حاکم بر اخراج بیگانگان و پیامدهای ناشی از آن، به وضعیت بیگانگان و اخراج آنان در حقوق ایران پرداخته شده است. اما آنچه از این تحقیق نتیجه میشود اینکه علی رغم صلاحدید نسبتا گسترده دولتها در امر اخراج بیگانگان اعمال حق مذکور مشروط به رعایت اصل ممنوعیت سوء استفاده از حق، حسن نیت، اصل عدم تبعیض و قواعد حقوق بشر است.

Keywords:

اخراج , اتباع بیگانه , حقوق بیگانگان , مسیولیت بین المللی , حقوق بشر