تاملی در تاثیر فرهنگ ایثار و شهادت بر پیشرفت حیات علمی کشور مبتنی بر اسناد بالادستی

فرهنگ ایثار و شهادت به مجموعه ای متشکل درهم تنیده و هم نهاده از برآیند ارزشها، هنجارها و تولیدات مادی و غیرمادی ایثارگران و شهداء و نیز روحیه ایثارگری و شهادت طلبی و همچنین کلیت نگاهک5رد به این مفهوم در جامعه اطلاق میگردد که نهادمندسازی و بازنهادی مستمر کلیت این نظام معنایی-ارزشی در بطن و متن حیات اجتماعی میتواند در موازات ایمنسازی جامعه از بسیاری از مسایل و مشکلات پیشروی آن، موجبات پیشرفت کشور را در زمینههای مثبت و موردنیاز فراهم سازد. از سوی دیگر، حیطه علم و فناوری به مثابه حوزهای مهم و راهبردی و بایستهای بنیادین در کلیت هر جامعه، که رشد و ارتقاء آن موجب پیشرفت و تعالی در سایر ساحات حیات اجتماعی (اقتصادی، سیاسی و فرهنگی) میگردد، خود متاثر از مجموعه ای از عوامل فرهنگی و اجتماعی بوده، و بهعبارتی، نحوه، ابعاد و میزان رشد و ارتقاء آن منوط به میزان شکل گیری، عمومیت یابی و نهادینه شدن برخی ویژگیها و اسلوبهای فرهنگی و اجتماعی است. در این میان، یکی از عوامل موثر بر پیشرفت و ارتقاء حیات علمی کشور، پس از پیروزی انقلاب اسلامی را میتوان عمومیتیابی و نهادینه شدن فرهنگ ایثارگری در ایران اسلامی دانست. این مطالعه در قالب روش شناسی کیفی، با نگاهی تبیینی-تحلیلی و با کاربست روش مطالعه اسنادی و روش تحلیل سند در پی آن است که به بررسی و واکاوی تاثیر فرهنگ ایثار و شهادت و بایستههای مترتب بر آن، در پیشرفت و بالندگی حیات علمی کشور با برررسی اسناد بالادستی سند چشمانداز، سند تحول بنیادین آموزشوپرورش، سند نقشه جامع علمی کشور، سند جامع دانشگاه اسلامی و... پرداخته و از این راه کاربست هایی را در جهت تاثیرگذاری هر چه بیشتر فرهنگ ایثارگری بر پیشرفت و ارتقاء حیات علمی کشور ارایه نماید.

Keywords:

فرهنگ ایثار و شهادت , علم و فناوری , جهاد علمی , رشد علمی , اسناد بالادستی