ساختار مدیریت فکر در روند توسعه نظام علم پزشکی کشور با رویکرد به طب های مکمل

پزشکی به عنوان علم مرتبط با سلامت همواره نقشی تاثیرگذار در توسعه ساختارهای بشری داشته است. پزشکی مانند بسیاری از علوم تجربی از میان روشهای دستیابی به علم، بهصورت وحیانی که مورد ادعای طب اسلامی است، استدلالی که مورد ادعای پزشکی5 مبتنی بر پاتوفیزیولوژی و طب سنتی است و استقرایی که پزشکی مبتنی بر شواهد بر آن تاکید دارد، عمدتا تابع روش استقرایی است و برای تبدیل شدن یک گزاره به گزاره قابل استناد نیاز به وجود شواهد تجربی فراوان دارد. در این مطالعه پس از تحلیل این سه روش منطقی و تطبیق آنها بر حوزه های پزشکی، انواع طب های رایج و مکمل از منظر توسعه نظام علمی بررسی و نقد شده اند و در نهایت پس از نقد ساختاری طبهای رایج و طب های مکمل یک ساختار ضابطه مند پیشنهادی برای انضباط روند توسعه علمی در طبهای مکمل ارایه گردیده است و نکاتی کلی در رابطه با آن ارایه شده است.