رابطه تاخیر زمانی بین شاخص های خشکسالی SPI و SPEI و شاخص پوشش گیاهی NDVI در حوضه سنگ بست خراسان رضوی با استفاده از مدل علیت هشیایو

خشک سالی اقلیمی به عنوان یک پدیده طبیعی در مناطق خشک و بیابانی، می تواند به شدت کمیت و کیفیت دسترسی گیاهان به رطوبت را تحت تاثیر قرار دهد. لذا شناخت نوع پاسخ پوشش گیاهی به خشک سالی، درسیاست گذاری ها و تصمیم گیری های مدیریتی، جهت آمادگی و تاب آوری جوامع در برابر خشک سالی ضرورت پیدا می کند. هدف این تحقیق، برآورد زمان تاخیر پاسخ شاخص NDVI به عنوان نماینده پوشش گیاهی بهشاخص های SPI و SPEI با استفاده از آزمون علیت هشیایو (گرانجر تصحیح شده) می باشد. داده های روزانه بارش و دما از سال 2016-2002 از ایستگاه همدیدی شهرستان فریمان دریافت و دو شاخص SPI و SPEI برای دوره های 16 روزه محاسبه و علاوه بر آن تصاویر ماهواره ای 16NDVI روزه، از محصولات سنجده مودیس از طریق تارنمای سازمان ناسا دریافت گردید. بعد از مطمین شدن از ایستایی داده ها، آزمون علیت هشیایو روی متغیرها اجرا گردید. نتایج به دست آمده نشان می دهند که پاسخ NDVI به شاخص های SPI و SPEI با تاخیر زمانی 48 روزه همراه بوده و علاوه بر آن، هر دو شاخص خشکسالی علت تغییرات NDVI شناخته شدند.

Keywords:

, NDVI , SPEI , SPI , هشیایو , زمان تاخیر , علیت , خشک سالی